Hoi Annemieke en Dennis,
Wat fijn om van jullie te horen dat de prognose toch nog vrij optimistisch is. Het doet me goed zulke verhalen van lotgenoten te horen. Jullie vroegen nog hoe de ziekte bij jullie ontdekt is. Bij mij was het “toeval”. Ik ging naar de huisarts omdat ik pijn op mijn borst had, wat dus een slokdarmontsteking bleek te zijn. Toen is er ook nog even wat bloed afgenomen. Na een week kreeg ik van de huisarts te horen dat het aantal bloedplaatjes veel te hoog was en ik werd doorverwezen naar het ziekenhuis. De internist kon in eerst instantie geen afwijkingen vinden en dacht aan iets onschuldigs maar moest toch een beenmergpunctie ondergaan, gewoon om alles uit te sluiten. Vooral omdat ik toen al erg bang was voor leukemie. Mijn vader had het namelijjk ook (CLL).Bij de eerste uitslagen van de punctie waren geen afwijkingen gevonden, maar toen ik na een maand terug moest komen bleek het toch om CML te gaan, mijn wereld stortte in. Op dat moment had ik niet echt klachten, ik was alleen een beetje moe, maar vond dat vrij logisch met 2 kinderen en een baan van 32 uur. Vanuit dat ziekenhuis ben ik verwezen naar het LUMC. Ik ben daar onder behandeling van Prof Falkenburg een heel kundige arts, trouwens ben ik heel erg te spreken oven deze afdeling. Iedereen is heel aardig en nemen tijd voor je. Ik ben eigenlijk benieuwd hoe jullie het doen met jullie evt. werk.? En hoe ervaren jullie de behandelingen in het ziekenhuis?
Heel veel groetjes en tot mails.
Marijke