Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
jan
Beste elma,
Sorry dat je die mailtje's heb gekregen.
Ik denk dat je e mail reakties op dit bericht doorsturen hebt geklikt.
Ik krijg namelijk ook alle reacties op dit bericht doorgestuurd.
de groetjes
jan
Hoi Jan,
De laatste dagen voelde ik me inderdaad wat minder. Ik denk dat het nu pas echt tot me doordringt hoe ernstig het is. Ik ga nu pas echt denken……..mijn moeder zal misschien niet op mijn bruiloft zijn, mijn kinderen zien enz. Vooral met de kerstdagen enzo op komst, is dit erg moeilijk. Maar ik wil graag sterk zijn voor mijn moeder, dus ik doe mijn uiterste best om me goed te houden.
Maar laatst zag ik mijn moeder……ze was weer ontzettend afgevallen. Het is moeilijk als je moeder opeens vel over been is. Terwijl veel mensen in mijn omgeving bezig zijn met ‘stomme’ zaken zoals afvallen, een onvoldoende voor een tentamen enz. En het allerergste is dat je het die mensen niet kwalijk kunt nemen.
Ik ben in ieder geval blij dat je aan me denkt…….dat doet me goed. Tot snel!
Liefs,
Maartje
He maartje
Ik ben blij dat ik weer even wat van je hoor.
Ik herken mezelf in jouw woorden.
Ik begrijp je verdriet en je woede heel goed.
Kop op meid.
Het is nu eenmaal een rottige periode.
Net wat je zegt met de feestdagen voor de deur.
Probeer het niet zo somber in te zien
Ik weet dat dit heel moeilijk is maar je moet een klein beetje de tijd voor jezelf nemen.
Stort je hier niet helemaal op probeer een beetje afstand te nemen.
Je moet je ook niet kwaad maken om de mensen om je heen je kan me geloven dat heb ik ook gedaan maar het helpt echt niet.
heel veel sterkte
jan
He jan hier ben ik dan weer wij zijn die gene waar koos het over heeft
En hij heeft gelijk je kan er ook vrienden bij krijgen er zijn genoeg mensen in jou situatie die smachten naar vriendschap .
En ik hoop voor je dat het ook lukt en laat je verder niet op de kop zitten en ga ht probleem te lijf .
Ik wens je heel veel sterkte toe en veel liefs.
Hallo jolanda
Ik ben blij dat jullie een nieuwe familie gevonden hebben.
Ik denk dat ik het een beetje verkeerd opgeschreven heb want ik kan wel met het probleem omgaan.
Alleen voor de mensen die kanker hebben vind ik het heel erg.
Ik heb mee gemaakt dat die mensen het zichzelf gaan verwijten dat ze kanker hebben alleen omdat de mensen om hun heen zo raar reageren.
En daar wordt ik iedere keer kwaad om.
de groetjes
jan
hallo jan ik begrijp wat je bedoeld ik had heel veel vrienden maar zins pa kanker heeft hoor ik bijna niets meer van hen een paar uitgezonderd natuurlijk maar dat zijn dan ook echte vrienden, het lijkt wel of ze denken dat het besmettelijk is ik kan me hier ook heel boos om maken vooral omdat het hier altijd open huis was en is.zo leer je je vrienden dus kennen als zei je nodig hebben kunnen ze je wel vinden, maar nu ik hen nodig heb hoor en zie ik ze niet , best wel moeilijk hoor maar we hebben er een gezin bij koos en ria en de kids dat zijn nu echte vrienden, maar we laten onz niet kisten hoor groetjes sandra
Hallo sandra.
Dit is dus ook precies wat ik bedoelde.Zo gauw de mensen weten dat er iemand met kanker is dan draaien ze zich weg voor je.
Je hebt je echte vrienden nu ook leren kennen.
Dit vond ik zelf ook heel moeilijk om het te accepteren.Vooral omdat je weet dat je ouders en jullie er zo veel mogelijk aan gedaan hebben om het de mensen naar de zin te maken.
Ik begrijp ook dat je boos bent op die mensen ( tenminste dat had ik wel )maar je schiet er niks mee op.
Ik vond het altijd het ergste voor mijn ouders (die hadden alletwee kanker)Die hadden af en toe het idee dat het hun schuld was.
Ja dat ze denken dat het besmettelijk is dat zullen we maar een gebrek aan hun opvoeding noemen.
Er zijn inderdaad mensen die denken dat het besmettelijk is maar dat vind ik een groot gebrek van die mensen.
Mijn tante heeft nu ook kanker en we mogen haar niet eens meer bellen omdat mijn ouders als eerste kanker hadden.
ik kan me hier wel kwaad om maken maar ja die mensen zijn niet wijzer en zullen nooit wijzer worden denk ik dan maar.
Ik ben blij dat koos en ria en de kids jullie in ieder geval weten te steunen.
Je hebt volkomen gelijk dat je je niet moet laten kisten.Je weet het denk ik al wel maar aan het eind van die donkere tunnel brand licht.
En ik ben heel blij voor je dat je dat lichtje alweer ziet branden en je niet bij de pakken neer gaat zitten.
Ga zo door.
De groetjes
jan
hoi die jan daar ben ik weer
Weet je ik zit met twee kanten mijn schoonmoeder heeft ook kanker en ligt al zon 10 weken in het ziekenhuis.
En dan ook nog mn pa die ligt erja ook nog net een operatie achter de rug en wij wonen in enschede en hij ligt hellemaal in utrecht.
En ik probeer het allemaal zo goed mogelijk te verdelen kwa bezoek en aandacht .
De rest van de schoon familie die vraagd iedere keer hoe het is met mn vader maar 1 schoonzus die vraagd toevallig als ik zeg voor de foon van dat ik op moet hangen dat ik foon uit utrecht kan krijgen hoe gaat het nu dan .
Als je snapt wat ik bedoel van dan heb ik mijn plicht gedaan,en als ik dan zeg het gaat nu wel beter of iets minder dan word er verder niets meer gevraagd maar wel zelf het lef hebben als je de foon oppakt eerst met haar problemen op de tafel.
Dan moet je wel echt lef hebben vind ik ,
Maar ik denk maar zo die mensen weten niet beter gewoon zielig toch?
Mijn man hans word daar zo beroerd van als de foon gaat en hij ziet dat zij het is wil die hellemaal niet meer oppakken zo boos maakt hij zich dan.
Of ze belt gewoon op naar het ziekenhuis en vraagd aan hans zn moeder of ze geld kan lenen dan denk ik daar val je toch niet zon ziek mens mee lastig.
Of ze belt op en vertelt haar moeder de problemen over haar ex man net of zn moeder dat kan gebruiken die is aan het knokken voor haar leven.
Nou wat vind je hier van dan.
Groetjes Jolanda
