hallo iedereen,
In 2005 werd ik 2 weken in het ziekenhuis opgenomen wegens een enorm hoge bezinking en algehele malaise. Er werd onderzocht en onderzocht, maar een oorzaak werd niet gevonden. Tussentijds al last van de overgang en bloedingen(ik was 55 jaar). na enige weken thuis werd tot operatie besloten. Tijdens het vewijderen van de baarmoeder bleek ik een leiomyo sarcoom van 9 cm te hebben met een uitzaaing naar een lymfeklier in de buik. Er volgde een verdrietige en eenzame tijd, waarin ik werd bestraald en waarin mij te verstaan werd gegeven toch nog maar van het leven te genieten. Ik zou verder met een tijdbom leven.Volgens mij kon ik toen niet ‘genieten’. Een arts bij wie ik een second opinion aanvroeg verwoordde het beter: Natuurlijk: het kán terugkomen,misschien na 2, 5 of 10 jaar… maar ieder mens is verschillend, dus het hoéft niet. Zij gaf mij een sprankje hoop en dat heeft mij psychisch een duw in de goede richting gegeven.
Van iemand anders kreeg ik de tip naar een orthomoleculair arts te gaan. Voor mij was dat het beste besluit ooit na de constatering van het sarcoom. Ik volg nu al 6 jaar het Houtsmullerdieet (opvolger van het Moermandieet) en gebruik voedingssupplementen, (die overigens niet door de ziektekostenverzekering worden vergoed, helaas). Je lichaam wordt in een optimale conditie gebracht, terwijl de reguliere geneeskunde alleen gericht is op het behandelen van symptomen, Verder ondersteunt de orthomoleculair arts het belang van je psychische gesteldheid, omdat je lichaam reageert op je emoties. Zo is bv hoop goed voor je immumsysteem. Maar let op:je kunt niet zonder de reguliere visie op de geneeskunde, maar dat is maar één ingang! De orthomoleculaire ingang is een prima aanvulling! Ik voel me goed gezond door deze begeleiding en de kwaliteit van leven is prima. Ik werk weer net als voorheen. Ik help het geluk een handje met deze therapie, want het ziekenhuis controleert alleen nog maar en als het terugkomt dan is het einde verhaal volgens hun zeggen. Tot slot: er is in het leven geen garantie, maar het is heel fijn te weten, dat je zelf initiatieven kunt nemen om je algehele conditie op te krikken i.p.v. werkeloos met allerlei hopeloze gedachten te moeten strijden. Ik wens iedereen dagelijks een portie hoop toe! Marianne