mijn moeder is overleden aan alvleesklierkanker

  • Sandra.

    Lieve mensen,

    bedankt voor jullie lieve berichten. Vandaag hebben wij mijn moeder weg moeten brengen. Ook dit is geheel naar haar eigen wens gegaan. Maar het was wel heel droevig. Nu weet ik het even niet zo goed meer. Het is zo leeg.

  • Ramona

    Ik weet ut meis….heel leeg gevoel…

  • Antsje

    Heel veel sterkte voor de komende tijd, meid!!

  • Sandra.

    Lieve mensen,

    Bedankt voor jullie troostende woorden, het klinkt als een cliche maar het is echt waar, het steunt. Ik wil jullie ook allemaal heel veel sterkte wensen. Ook jullie zitten in een rotsituatie. Ik hoop dat jullie ook af en toe een bericht hier achter laten. Misschien kunnen we elkaar een klein beetje troosten.

    Over Simone wil ik niet teveel woorden vuil maken. Als je bedoeling is om te gaan discussieren over de ziekte of dood van iemand kan je beter een andere site zoeken. Ik heb er in ieder geval geen behoefte aan om met iemand zoals jij in discussie te gaan over het overlijden van mijn moeder.

    Van de overige lieve mensen hoop ik echt nog wat te horen, over hoe jullie situatie op dit moment is.

    Sandra.

  • Sandra

    Hoi San,

    Het is inderdaad een idee om hier elkaar wat te steunen!

    Ik sluit me ook aan bij dat wat je aan Simone schrijft!!!!

    Nou meid,voor zo ver het te doen is wens ik je een prettig weekend.

    Groetjes en tot horends!

    Doei doei van San

  • klaris

    hallo sandra, en alle anderen die dit lezen, en waarschijnlijk in het zelfde schuitje zitten,

    allereerst natuurlijk gecondoleerd, en heel veel sterkte met je verlies……..

    ik heb vandaag te horen gekregen dat mijn moeder alvleesklier kanker heeft, en zit met heel veel vragen.

    mijn moeder is 80 jaar, en had al 3 weken buik/maag klachten. uiteindelijk heeft mijn zus haar naar de spoedeisende hulp van het ziekenhuis gebracht, omdat de vervangende huisarts niet wilde komen.

    na 2 weken in het ziekenhuis gelegen te hebben en onderzoeken gehad te hebben, hebben we vandaag dus te horen gekregen wat het is, alvleesklier kanker.

    er zijn uitzaaiingen in de lever en limfklieren, en er word niks aan gedaan, alleen pijn bestrijding.

    ik zou graag van jullie horen, wat ons te wachten staat, over hoe de ziekte zal verlopen, en wat we kunnen doen.

    de artsen, geven geen prognose over hoe lang ze nog heeft, dus dat is voor ons een groot vraagteken.

    volgens de artsen kan ze gewoon nar huis en haar leventje leven, zoals ze gewend was, is dat zo ????

    ze woont alleen, want mijn vader is vorig jaar overleden.

    alle info en adviezen zijn heel welkom, en iedereen natuurlijk heel veel sterkte, die er ook nog midden in zit………….

  • Sandra.

    Hallo Klaris,

    Als eerste heel veel sterkte toegewenst om met dit afschuwlijke nieuws om te gaan. Ieder mens zal anders reageren op deze rot ziekte dus ik kan je alleen het verloop vertellen hoe het bij mijn moeder is gegaan.

    Begin 2003 kon mijn moeder niet goed meer eten en moest ook regelmatig overgeven. Vrij snel daarna begon ze ook geel te zien en hierop heeft de huisarts haar meteen doorverwezen naar het ziekenhuis waar ze dezelfde dag opgenomen werd. Bij mijn moeder dachten ze nog dat er een kans was om er op tijd bij te zijn en werd ze geopereerd. Bij de eerste operatie hebben ze een gedeelte van de alvleesklier weggenomen en een klein stukje van de alvleesklier welke nog bleef zitten en dat op kweek gezet. De kweek bleek niet goed te zijn en in juni 2003 is mijn moeder voor de 2e keer geopereerd. Achteraf bleek dit helaas ook niet afdoende en konden ze niets meer voor mijn moeder betekenen. Ze zou hooguit kunnen deelnemen aan diverse expirimenten maar eigenlijk gaf de arts zelf al aan dat dit niet veel zou uithalen, Misschien zelfs het leven zou verkorten.

    Mijn moeder heeft zich nog geruime tijd vrij goed gevoeld. We zijn 2x op vakantie geweest naar het buitenland, weekendjes weg en wat andere moeder-dochter dingen gedaan (winkelen enzo).

    Wel viel ze steeds meer af omdat het eten niet goed ging. Ze kon het niet meer goed binnen houden. Heeft nog een periode “astronautenvoeding” geprobeerd maar daar werd ze echt misselijk van. Ook kwam er steeds meer pijn, in haar maag en/of rug. Hiervoor kreeg ze morfinepleisters welke regelmatig verhoogd werden. Hierbij slikte ze ook pijnstillers voor als de pijn echt te erg werd. De pleisters werden eerst om de 3 dagen vervangen maar uiteindelijk om de 2 dagen. De laatste weken ging het steeds slechter met mijn moeder. Steeds meer pijn en ze sliep erg veel. Ze woog nog maar ca. 40 kg. Door middel van euthanasie is mijn moeder overleden.

    Voor ieder persoon zal het ziekteverloop anders zijn. Ik heb hier in een beknopte versie het verloop bij mijn moeder uitgelegd. Mocht je nog vragen hebben of iets willen weten dan kan je dat altijd vragen.

    Ik wens je nogmaals heel veel sterkte en kan je alleen aanraden om te proberen te genieten van de tijd die jullie nog samen hebben.

    Sandra.

  • Sandra.

    Lieve mensen,

    Ben benieuwd hoe het op dit moment met jullie gaat. Sommige hebben al iemand verloren aan deze rotziekte, andere zitten er midden in. Hoe gaan jullie ermee om en hoe voelen jullie je nu. Ik zelf heb er best wel behoefte aan om er zo af en toe met andere, die het begrijpen, over te communiceren.

    Hoop van jullie te horen.

    Veel sterkte allemaal,

    Sandra.

  • klaris

    hallo sandra,

    dank je wel, dat je zo snel hebt gereageerd,want daar zit ik op dit moment echt op te wachten……

    ja, van de vooruitzichten word je niet vrolijk,over hoe het zal verlopen.

    mijn moeder heeft ook al morfine pleisters, en als ze deze week de juiste dosis hebben bepaald, mag ze naar huis.

    ze komt dan in elk geval eerst bij mij, om een beetje van de schrik te bekomen, en wat aan te sterken, want ze heeft 2 weken alleen maar gelegen in het ziekenhuis, en staat dus erg wankel op haar benen.

    we zitten eigenlijk een beetje met een dilemma, omdat we een zusje in het buitenland hebben wonen, en we ons afvragen, wanneer we haar moeten laten komen, zodat ze onze moeder nog goed mee kan maken.

    alleen zegt ze zelf ook, als ik er eenmaal ben , wil ik waarschijnlijk niet meer weg, en ze kan natuurlijk geen maanden hier blijven.

    vandaar dat we ons afvragen, hoe lang ze ongeveer zou hebben, maar daar weet niemand natuurlijk het antwoord op.

    volgens de artsen kan ze voorlopig gewoon haar leven leven, zoals ze gewend is, maar ik vraag me dat af, of dat wel zo is.

    mijn moeder reageerde redelijk nuchter op het bericht, zo van, nou ja ik kan wel gaan huilen, maar dat heeft geen zin…….

    ik was in eerste instantie ook erg rustig, maar werd vanochtend huilend wakker, en kan toto nu toe nog niet stoppen.

    het dringt waarschijnlijk nu pas tot mij door.

    in elk geval, bedankt voor je reactie, en als je nog tips uit eigen ervaring hebt, hoor ik dat graag

  • Ron@ld

    Beste Klaris,

    Héél véél sterkte.

    Ron@ld