Dat is de diagnose die mijn moeder (54 jaar) te horen heeft gekregen 2 weken geleden en ik pas afgelopen vrijdag want wij waren op vakantie en wisten van niks…..ouders wilden ons sparen.
Ofdat de grond onder mijn voeten verdween.
Voor de vakantie was ze wel in zeer korte tijd 25 kilo afgevallen toen is ze onderzocht op darm/leverkanker maar niks gevonden en ooh wat waren we blij het zou dus om iets onschuldigs gaan, tot ze het in de vakantie plotseling benauwd kreeg en opgenomen werd in het ziekenhuis en binnen een paar dagen hadden we deze diagnose.
En nu?
Nu zit ze aan de zuurstof thuis ze heeft dat niet de heledag nodig maar net wanneer zij wilt…….genezen kunnen ze haar niet en ze zeggen nog 5 tot 12 maanden (weet niet ofdat dit met of zonder chemo is om haar leven te rekken) Ik loop al dagen te brullen probeer het een plekje te geven maar hoe kan je iets een plekje geven waar je helemaal niet achter staat????
Wanneer moet ik het mijn kinderen vertellen dat oma dood gaat? Tot nu toe hebben we alleen verteld dat oma aan de zuurstof zit omdat ze het benauwd heeft. De oudste word een vrijdag 9 en de jongste is 5.5 jaar…
Ik krijg trouwens geen woorden uit mijn keel als ik bij mijn moeder ben, als ik naar haar kijk dan springen de tranen al in mijn ogen en komt er niks meer uit en ik baal hier enorm van want hoeveel tijd hebben we nog? Zit ik kostbare tijd te verpesten met mijn gejank ik zou nog zoveel willen vragen/bespreken/delen maar ik krijg het mijn lippen niet over.
Zoveel vragen en zo weinig antwoorden voel me zo'n watje