ik wil toch even mijn verhaal vertellen.mijn man had aqfgelopen december problemen met zijn ogen ,kon niet meer goed zien.het was steeds of het avond werd
in maastricht naar het ziekenhuis,daar zeiden ze naar zes weken dat ze niet wisten wat het was.we zijn naar belgie naar een oogarts gegaan,die naar onderzoek ze dat ze het ook niet wist,maar ze ging naar leuven naar een professor en nam het dossier mee.zij had er van gehoord ,maar nam het dossier mee naar amerika naar een congres ze kwam terug met de meededeling dat het zeer zeldzaam was er zijn in de wereld maar zeventig menssen die dat hebben agresieve kankercellen vernietigen een oogvlies ,ik weet niet meer hoe het heet dus er zat een tumor in het lichaam.,ja een lontumor met twee uitzaaingen in de hals en een grote tussen de longen mijn man heeft vijf en twintig bestralingen gehad en chemo ok een nieuwe scan volgende week krigen we de uitslag ik hou mijn hart vast hij heeft meegedaan aan onderzoeken omdat dit bekend word in europa zodat de artsen er vroeg op kunnen reageren dit komt ook in een medish tijdschrift
in europa als hij in maastricht was gebleven was hij nu misschien al overleden want wie denkt er nu aan kanker ik dacht ik schrif dit zod