kanker?

  • elze

    mijn moeder tobt al bijna een jaar (vanaf april 2005) met haar rug, ze heeft heel veel pijn die alsmaar erger wordt dat ze nu niet een normaal leven meer kan lijden

    ze heeft moeite met zitten zit op een soort ring kussentje, ze heeft al mensendieck, fysiotherapie gehad maar het nam de pijn allemaal niet weg, ook is ze al uitgebreid bloed geprikt waar niets uit kwam, tenslotten kwam ze bij de neuroloog terecht

    die heeft een DAT scan laten doen en die wijst uit dat ze in heel lichte mate parkinson heeft daar krijgt ze nu medicijnen voor maar die helpen ook niet voor de pijn in haar rug ter hoogte van de longen dat soms ademhalen pijn doet.

    dus weer terug naar de neuroloog, er zijn borst en log foto,s gemaakt en die waren allemaal goed ook heeft ze nog een slokdarm onderzoek gehad maar ook daar kwam niets uit,

    onder tussen is de pijn niet te harden en vorige week weer terug naar de huisarts

    weer bloed prikken dan maar daar krijgt ze a.s vrijdag de uitslag van en ze mag eindelijk door de mri scan heen a.s vrijdag

    nu denkt ze echter dat ze zelf bot kanker heeft omdat ze zoveel pijn heeft, ze is echt uitgeschakelt, maar dat zien ze toch aan je bloed waarden of niet?

    en dan hadden ze dat toch wel gezien tijdens die onderzoeken die ze gehad heeft?

    ik vind het maar een vreemd verhaal en ben best een beetje bang voor de uitslag van de mri scan.

    kan het niet zo zijn dat ze een beklemming heeft in haar rug of zo, ze is ook in december 2004 van de trap gevallen op haar rug en in april 2005 begonnen de klachten die steeds erger werden.

    maar ja dan zal je denken dan moet het met fysiotherapie toch weer over gaan?

  • Â¥ Lotje Â¥

    hoi hoi elze . roep nog niet als je het nog niet weet . kan meevallen . zoals je zegt ze is gevallen.Kan ook iets met bot zijn . Verschoven of zo . of spintertje. En daar kan het misschien ook aan liggen . Meestal zien ze het wel in je bloed als er kanker is . Je bloed is niet zuiver dan.Je geeft aan dat ze al onderzoeken gedaan hebben . Wacht ,, gewoon,, even af. En weet wel wachten op een uitslag is idd vervelend , beangstigt……

    sterkte . en laat je het weten nadien ??? Er zijn altijd mensen die steunen …….

  • elze

    ik hoop zeker dat mee mag vallen, want ze is echt op van de pijn 65 jaar is ze nu maar ze ziet er uit als 80 kan niet meer heeft geen trek in eten meer van de pijn

    en wortd er helemaal depri van, de huisarts staat echt voor een raadsel en ook de fysiotherapeut en mensendieck therapeut weten het niet dus de neuroloog zegd dan weet ik het ook maar niet, dan maar door de scan hopelijk komt het daar uit wat het is positief of negatief want dit is ook niet alles.

    zelf vermoed ze dat het wat ergs is, maar ja volgens mij zien ze dat altijd in je bloed of je kanker hebt of is dat niet zo?

  • Â¥ Lotje Â¥

    ja pijn vreet aan een mens . Als je veel pijn heb eet je idd minder.en ja je denk zelf van alles , dat kan als:van zou het dat niet zijn…. Maar maak je eigen niet te bang. . Probeer toch rustig te blijven . Het kan hopelijk meevalen . althans wat kanker betreft dan .Weet wel dat rugpijn . ook heeeeel pijn kan doen .

  • elze

    ik hoop het maar want dan zit ik nog met een groot probleem, ben nl zwanger en heb het pas verteld tegen mijn ouders die daar eigenlijk niet meer zo op rekenden en niet zo veel op hebben met klein kinderen, dus kreeg naar mijn hoofd geslingerd dat het dan mijn schuld zou zijn als mijn moeder zou overlijden. voelde mij zo schuldig daarna dat ben ik nog niet kwijt vandaar dat ik goed in de zenuwen zit, ik weet daar kan ik niets aan doen maar dit vreet ook wel aan je als je vader zoiets tegen je zegt

    terwijl daar geen aanleiding toe is, ben gelukkig getrouwd maar dat telt waarschijlijk niet.

  • Â¥ Lotje Â¥

    ojee … .gossie . ze moeten eigenlijk blij zijn . ja kan het me voorstellen van zo iets . Kan je niet met je vader praten en zeggen dat het mijn huwelijk is . jullie moeten dat weten of je nog een kind neem toch??Of ze er nu op rekenen of niet…. Heb niks met moeders ziek zijn te maken. kan je zeggen . En weet ….. JIJ hoef je helemaal niet schuldig te voelen hoor.. Gewoon zeggen …ik voel me niks schuldig . Gaat er even tegen in naar je vader toe dan.Het is misschien zijn uiting en paniek omdat je moeder veel pijn heb . Maar moet ook nadenken wat hij zegt natuurlijk.Gewoon zeggen:: ik voel me niks schuldig . Ben getrouwd en wij beslissen zelf over een kind nemen of niet. Wat hij verder dan zegt niet te veel op reageren . . Alleen :: iedere denk er anders over . Ga dan even weg . en ga de andere dag weer terug . DAT even laten merken . Of ga samen met je man naar je ouders . iedere keer dan.Gossie kan het me bijna niet voorstellen dat ouders dat zeggen ………

    Leef met je mee , Lotje .

  • elze

    ik kan de reactie wel begrijpen dat het hem hoog zit maar ja het is nou eenmaal zo en niet anders, 2 broers van hem hebben te horen gekregen dat ze k.. hebben en er niets aan te doen is de een prostaat en de ander lever dus het is best een moeilijke tijd maar dan nog dit zeg je gewoon niet, ik heb er best een domper van nu maar kom er wel weer boven op hoor? hij doet overigens net of hij niets gezegd heeft, hij zal wel merken dat mijn man stil is en niet veel tegen hem zegd nu, maar daar komt hij zelf maar achter.

  • Â¥ Lotje Â¥

    ja daarom hij is in paniek . te veel gebeurd ineens . Maar dan nog idd mag hij zoiets niet zeggen tegen je . Ik kan je man goed begrijpen . . en jou ook . Het is een domper . . Zeg gewoon niks daarover . Doe net of het niet gebeurd is . misschien was het eenmalig omdat hij het even niet ziet zitten . . Geduld hebben is heel groot in het mensen leven . Ge woon afwachten ,

    Dat moet een mens in zijn leven ……. ;)

    Gebeurd het weer , wat je vader zegt . vraag dan waarom hij dat doet . en zeg dan dat het jou leven is en dat je getrouwd ben . En mag zelf beslissen hoe en wat …

  • Tineke

    Hallo Elze

    Verdriet en blijdschap liggen dicht bijelkaar. Verdriet om je moeder en blijdschap om de baby.

    Ik ben het alleen niet eens met Lotje. Zij zegt dat je maar net moet doen of er niets gebeurd is. Dit kun je misschien wel een poosje, maar het blijft tocht aan je vreten. Het gezegde door je vader kan en mag helemaal niet. Ik kan me zijn angst wel voorstellen hoor, maar jij wordt opgezadeld met een schuldgevoel die helemaal niet aan de orde mag komen. Als ze haar rug had gebroken bij het vallen was jij daar dan ook schuldig aan geweest?? Kom nou zeg.

    Praat met je vader. Je mag er gewoon op terugkomen en tegen hem zeggen dat je er over hebt nagedacht en dat die beschuldiging je pijn heeft gedaan en dat je er vreselijk mee zit. Kijk en luister dan goed wat de reactie is. Wellicht begrijpen jullie elkaar dan beter en kan de lucht gezuiverd worden tussen jullie.

    Als jij dit niet durft te zeggen dan is dit misschien een taak voor je man. Hij is ook boos/verdrietig om hetgeen gezegd is tegen zijn vrouw.

    Voor meer info kun je misschien Googlen op botkanker, dan weet jij zelf ook iets meer. Verder is het inderdaad afwachten wat de onderzoeken zullen aantonen.

    Heel veel sterkte

  • Â¥ Lotje Â¥

    hoi hoi zie mijn laatste regel .

    Ik zou idd als het een keer gebeurd is , niet meer op rakelen . Net wat ik zegt . hij heb verdriet en moet het ook verwerken . alles komt gelijk . Zegt hij het weer. dan zie mijn onderste regel . Ik bedoel :: hij heb het gezegt . maar misschien helemaal in de war van wat er speelt . Daarom zou ik even afwachten .

    groetjes , Lotje