Kanker wint....

  • Jan

    Ik heb kanker. Darmkanker, met allerlei uitzaaingen en ik ga eraan dood. Klinkt bizar, maar zo ìs het en daarmee is eigenlijk alles gezegd.

    Dat is beangstigend en hoewel ik niet bang ben voor de dood, ben ik wel bang voor de manier waaròp. De artsen geven mij nog een paar maanden.

    Ben 49 en zou nog heel veel willen doen, maar dat gaat niet meer lukken. Heb niet alleen veel pijn, maar word ook zwakker. Ben vaak ook letterlijk kots-misselijk en de sporadische steken in mijn buik hebben plaats gemaakt voor een voortdurende pijn.

    Chemo-therapie is een laatste optie, maar van werkelijke genezing zal geen sprake zijn; het zou alleenmaar levensverlengend zijn zonder echt perspectief. Daar heb ik niet veel zin meer in. Ben het moe.

    Mag je niet op zeker moment zeggen: “Ik stop ermee”? Wat voegt het allemaal nog toe? Laat mij maar, en zorg er maar voor dat ik geen pijn meer heb. Ben het zat, en na de diverse operaties zie ik er geen gat meer in.

    Láát mij maar….het is mooi geweest.

    Is dat een ‘foute instelling’ of begrìjpt dat iemand?

  • jose

    Hallo Jan

    Ik kan me heel goed voorstellen dat je er geen zin in meer hebt. Ook dat je zelf weet dat je ergens voor vecht wat je bijna niet kan winnen. En dan nog die pijn die je erbij hebt. En ze zeggen maar ja , u hoeft geen pijn te hebben, en positief blijven.. Maar die pijnen zijn er bijna voor iedereen die kanker hebben. Mijn moeder is net paar maanden geleden overleden , ook proberen er voor te vechten, en ze had zoveel pijn. Maar helaas is het leven zo , en dus lang altijd niet leuk . Dat besef ik nu wel heel goed. Ik heb geen juiste woorden voor je.En ik denk dat ik hetzelfde zou reageren als hoe jij doet. Ik hoop dat je toch veel liefde en steun van je dierbare hebt. En dat ze je toch heel goed begrijpen. Heel veel sterkte voor je in deze komende tijd.

    Jose

  • wendy

    Beste Jan,

    Ik zelf kan me dit (gelukkig) niet zo goed voorstellen, maar begrijp je wél volkomen!

    Ik heb zelf ook kanker, op mijn 23ste ontdekt en ben nu 30 jaar, en al heb ik nu al chemotherapie gehad, wat helaas niet is aangeslagen, ga ik toch weer voor een andere chemo……Misschien komt dit ook wel doordat ik gelukkig “nog” geen pijn heb. De chemo's zijn gigantisch zwaar, het vraagt veel energie van je lichaam….

    Maar toch ga ik door, door met vechten! Op dit moment heb ik ook weinig keus….

    Je zegt dat je niet bang bent voor de dood, terwijl ik ontzettend bang ben hiervoor!

    Ondanks dat ik weet dat het er toch een keer van gaat komen, en net wat je zegt, het is nu alleen op zo'n rare en vreemde manier, het staat nu vast, terwijl dat voorheen niet het geval was! Dat maakt het alleen maar moeilijker denk ik….

    Ik wil je toch ondanks alles heel erg veel sterkte wensen, met veel liefde van je omgeving, en ik hoop dat ze achter je staan, dat ze jouw keus respecteren, al heb je niet veel keus!

    Nogmaals heel veel STERKTE!!!!!!

    Liefs Wendy.

  • jolanda

    Hoi Jan,

    Verschrikkelijk dat je dit moet ondergaan. Ik vind het absoluut niet raar dat je er geen gat meer in ziet. Ik vind je instelling zeker niet raar.., integendeel zelfs.

    Ik wil je graag een fijn gevoel meegeven, maar ik zou niet weten hoe…

    Ik kan me voorstellen dat je zo niet meer leven wil, maar verder snap ik niks van de dood, maar denk wel dat het niet afgelopen is voor je. IK hoop dat je nog heel veel liefde krijgt!

    M'n vader zit in hetzelfde schuitje, alleen hij praat nergens over, dat is ook lastig en moeilijk om mee om te gaan.

    Ik hoop dat je spoedig geen pijn meer zult lijden en dat je rust krijgt…

    Jolanda

  • Lana

    Jan schreef o.a.

  • Fred

    Dag Jan

    Momenteel zit mijn vrouw (41) het zelfde schuitje.(non hotskin)

    Van haar hoeft het ook niet meer, ik zelf heb er ook vrede mee.

    Want we hebben in het begin gezegt HET MOET GEEN LIJDENSWEG WORDEN.

    Láát mij maar….het is mooi geweest, heb ik de laatste dagen veel gehoort.

    Voor mij deed dat pijn, maar nogmaals ik heb er vrede mee.

    Jan heel veel sterkt!!!

  • Lana

    Fred, ik wens jullie heel veel sterkte!

    Lana

  • Marja

    Ik vind het juist sterk. De sterkte van je geest overwint de angst voor de dood. Je hoeft niet meer. Je zoekt geen uitvluchten meer in behandelingen, speciale dieëten of kwakzalvers met kruiden, theetjes en pitten. Het hoeft niet meer je geest heeft overwonnen. Ikzelf ben nog niet zover, alhoewel ik mij vast heb voorgenomen niet naar kwakzalvers en of “goede” raad te luisteren. Geen dieet (alleen op doktersvoorschrift) en zover ik het aankan chemo en/of bestraling. Als dat niet helpt hoop ik te kunnen berusten en mijn liefsten te kunnen loslaten. Ik wens je alle sterkte bij de kracht die nu hebt!

    Marja

  • marcel

    Jan,

    Groot respect hoe je met je ziekte omgaat. Mijn vader is 2 jaar geleden ook

    overleden aan darmkanker. Zo af en toe bezoek ik nog deze site. Jouw bericht stak

    er ver boven uit, zo realistisch met je ziekte omgaan vind ik erg knap. Uiteindelijk na een aantal kuren besloot mijn vader ook dat het genoeg was. Hierdoor is hij een hoop ellende bespaart gebleven.

    Jouw instelling is volkomen te verdedigen en ik begrijp je volkomen….

    heel veel sterkte komende periode, ik hoop dat je fijne mensen om je heen hebt die je veel liefde en warmte geven….

    Marcel

  • Jan

    Dank jullie allen voor de fijne reacties. Dat doet goed.

    Jan