Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
bien
Lieve pappa,
je bent al bijna een half jaar niet meer bij ons. Ik voel je nog overal. Alleen afgelopen zaterdag, op mijn 28e verjaardag, toen was je erg afwezig. Ik zat aan zee, keek naar de golven, en wachtte op een teken… Misschien dacht je: ‘Ze heeft me nu niet nodig, met al haar vrienden en familie in de buurt’. Dat was natuurlijk zo, maar ik mistte je ontzettend. Hopelijk kom je een keertje langs als ik je wél hard nodig heb.
Ik ben zo geschrokken van jouw sterfelijkheid, dat ik mijn leven aan het beteren ben. Ik ben gestopt met roken en ik heb mijn hardloopschoenen weer tevoorschijn gehaald. Ik weet dat het niet veel uitmaakt, jij rookte immers niet en hebt je hele leven lang hardgelopen, maar voor mij is het misschien wel dat kleine verschilletje, dat me sterker maakt mocht ik vatbaar zijn voor welke vorm van kanker dan ook.
De nachtmerries worden eindelijk minder. Ik zie je nu steeds vaker voor me zoals je was voordat je ziek werd. Gezond, blij en vol levenslust. Naartuulijk staat jouw wanhoop nog op mijn netvlies gebrand, maar ik zie vaker je lach.
Lieve pappa, ik kan nog steeds niet goed zeggen hoe belangrijk je voor me was en nog bent. Ik mis je elke dag. Maar ik weet, waar je ook bent, dat je op me wacht. En als ik het geluk heb oud te mogen worden, zullen mijn kinderen en kleinkinderen veel verhalen over jou horen. Want je bent dood, maar nog wel aanwezig. Omdat we nog steeds, allemaal, heel veel van je houden.
Dag leieve pappa.
Liefs van je dochter, die elke dag vecht om door te gaan, opm het verlies een plekje te geven. Ik hou van je
