Wil alleen even mijn verhaal kwijt, het van mij af schrijven helpt.
Al meer dan 1 jaar heb ik pijn in mijn schouder en borst, wat is het !!! geen flauw benul, zal wel komen omdat ik niets aan sport doe en daarbij ook nogal aardig wat rook en zal dus wel weer weggaan, meestal is dat toch zo.
Zo´n 8 maanden geleden besloot ik maar eens om naar mijn huisarts tegaan met deze klachten, hij wist het ook niet precies en heeft mij toen naar een fissiotherapeut verwezen, dat hielp ook niet. In de tussentijd nog het een en ander geprobeert zonder succes.
Ongeveer 3 weken geleden ben ik nogmaals naar mijn huisarts geweest en hij heeft mij toen naar het zienkenhuis verwezen voor het laten maken van een foto, het resultaat, een vage vlek op mijn rechter top long, ja wat zou dat zijn, vermoeden was een scheve foto of een longontsteking,niets om ons ernstig druk om te maken, totdat ik 1 week geleden bij een longarts terecht kwam.
De longarts kon zien dat de foto wel goed was maar kon het niet thuis brengen en heeft direct gebeld om een CT-scan te laten maken waar ze deze onduidelijkheid konden weg halen.
Afgelopen maandag de CT-scan en kon direct na de scan naar de longarts vor het resultaat te bespreken, ik met mijn vrouw naar het andere gebouw en onderweg stond ik nog geintjes te maken en zei tegen mijn vrouw (zal je net zien, straks zegt hij, je hebt kanker en nog 6 maanden) waarop mijn vrouw zei (nee, dat kan niet want volgens de foto was het niets ernstig).
wij bij de longarts aanwezig en die zegt ons dat ik weefsel tussen mijn longen en op de rechter boventop van mijn longen heb wat hier niet moet zitten, waarop ik gelijk zeg, (kan dit dus zijn dat ik kanker heb !!!) waarop de arts zegt dat dit mogelijk is maar ze dit alleen kunnen zien door een bronscopcopie te laten uitvoeren en zegt dat hij de afspraak al heeft gemaakt voor de volgende ochtend.
Niet bepaalt een pretje dit onderzoek, maar wat moet dat moet.
Al met al, dit onderzoek heb ik nu achter de rug en VANDAAG krijg ik te horen of ik dus kanker heb ja of nee, en uiteraard wat dan verder.
Het wachten op dit antwoord is vind ik een ramp.
In 1 week tijd is mijn leven en dat van mijn gezin en familie/vrienden geheel op zijn kop gezet.
Ik ben 35 jaar en je denkt niet dat je dit kan overkomen, maar toch.