Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Michel
Hallo
Ik weet niet of dit goede weg is om over de ziekte die me moeder had te praten . maar probeer het toch maar mijn moeder is op moederdag overleden aan de gevolgen Darmkanker . er zit een hele geschiedenis aan vast het begon zo 7 weken geleden toen me moeder een paarkeer bewusteloos opgrond veel in de woon kamer waarneer dat was weet ik niet meer om dat me alles zo snel gegaan is dat ik een hoopdingen gewoon weg vergeten ben , nou op de dag dat me moeder naar het ziekenhuis ging was ik zelf op me werk druk aan het werk met Chemie want dat is me beroep die bewuste dag kwam ik Thuis en hoor dat me moeder in het ziekenhuis lag . dus als een op hol geslagen paart er naar toe toen ik daar aan kwam lag me moeder daar zo vrij normaal er bij , voor iemand waar ik toen nog niet van wist dat ze deze ziekte had de uitslag kreeg ik een dag of 2a3 later van me vader die wist het al de eerst dag maar om dat ik nog 4 broertjes heb heeft hij ze mond er over gehouden
een +- ruim een week na de eerst opnamen in het ziekenhuis moeder kreeg een Chemo keur dus dat was al erg om dat ik wist dat echt troep is , nou en toen begon de HEL pas echt goed me moeder was dood en dood ziek van deze zakjes de eene dag was het iets beter dan de andere , en veeeeel overgeven er kon geen voedsel in haar lichaam blijfen zitten alles wat er in zat kwam er met de zelfde vaart er weer uit / Brood soep melk alles moest er uit , toen zijn me moeder tegen me dat ze ijs wilde hebben goed ik heb elke dag dat ik in het ziekenhuis was een ijsje gehaalt voor haar dat was koud en deed haar een beetje goed maar dat mocht niet veel helpen de ziekte al zat door haar hele lichaam heen en de chemo zou langer en zwaarder worden voor haar , dus heeft een persoonlijke keus gemaakt en de Chemo stop gezet in goed overleg de arts , dus het leven liep op zijn ende met veel verdriet zag ik dat me moeder zou sterven dus alles ging er vanaf vocht en de rest dus moeder zou sterven dat was zeker maar hoe lang dat ging duuren wist niemand dus zo vaak als ik kon ben ik nog geweest naar haar en heb zelfs nog een laaste brief gescheven om dat ik wist dat ik haar nooit meer zou zien voor de rest van me leven , en ik moet zegen dat doet veeeeel pijn zo veel pijn dat kan ik niet over de leters van dit toetsen bord krijgen zo echt was me nachtmerie nog niet geweest een film is er niks bij
maar ik voelde aan me zelf dat het niet echt goed meer ging met me me ogen waren grooter dan normaal waar van weet ik niet ik gebruik geen drugs of anders en nooit gedaan ook maar goed . op een doorde weekse dag ?? welke dag weet ik niet meer ging thuis de telefoon , goede avond met het …. …… …….. ziekenhuis in …… uw moet zo spoedig mogelijk hier naar toekomen dus weer op de fiets en als een los geslagen paart weer er naar toe nou het was maar goed dat ik geen politie of anders was tegen gekomen want ik die diender uit zijn schoenen gereden
toen ik daar aan kwam ging het super slecht ze was moe en wou slaapen en dat voor 41 jaar nou zo als ik me moeder zag leek ze wel 80 jaar zo oud haar handen #**#**#**#**#**#**# daar heb ik geen worden voor .
die dag daar op overleed me snachts moeder op moederdag 2003 pasgeleden
kijk nu praat ik er wel wat makelijk over maar dat is het totaal niet hoor ik moest gewoon me verhaal kwijt dat lucht me een beetje op . maar ook al is het verlies moeilijk te aanvaarde toch moeten we veder in het leven en ik als een jongen man van 22 die nog een kind is eigelijk , die volgend jaar op zijn eigen zou gaan wonen daar komt het vanlopig niets meer van . ik ben zelf een persoon die vrij vlink is en zelfs voor de ergste dief niet om loopt maar in deze dagen was ik zo bang ik was zo klein als een vlo en dat idee achter volgt me dagelijks op me werk overal waar ik ben .
maar ik weet dat ik op een dag me moeder weer zal zien dat zei ik nog tegen haar en zei dat het zo is , dus ik hou me daar maar aan vast en hou me moeder in me hart voor altijd en straks heb ik haar aan me vinger ,,,, ook al is het niks het is altijd toch iets voor de eer
maar hoe vertel ik het straks aan me vriendin of vrouw en kinderen later dat is iets waar ik dagelijks aandenk met veel verdriet
Ps ik zou graag in contact willen komen met mensen van mijn leeftijd in de omgeving van zoetermeer die dit ook hebben mee gemaakt
