Het gemis is erger dan ik had gedacht

  • Ankie

    Lieve H,

    Ik wens jouw ook alle kracht toe om dit verlies te verwerken. Dat je toch mag genieten van je zwangerschap. Ik weet ff niks meer te schrijven, ik zit op dit moment vol verdriet, ook om jullie verhalen. En dan komt het van mijn moeder weer boven. Gelukkig lucht het wel op, dat ik het van me af kan schrijven, want heel veel “vrienden” denken dat het verdriet wel over is nu. Als ik een keertje huil (wanneer ik de kids van school haal) bij het schoolplein, dan word er niet op gereageerd. Van sommigen krijg ik een klopje op het schouder hoor, maar de meesten hebben zoiets van: nou nog verdriet?? En dan later er met elkaar over praten van : ach ik vind het zo zielig voor haar…..maar er word mij niks gevraagd.

  • Esther

    H.

    Het is zeker niet eerlijk en zo jong nog!

    De mijne was 57 jaar en elke keer als ik naar zijn foto kijk kan ik het wel uitschreeuwen van verdriet!!!!

    Heel veel sterkte!!!

    Liefs

    Esther

  • koos

    Hallo. Jolanda,het is weer een tijd geleden dat ik je heb gesproken,maar hier is van alles gaande de kinderen gaan de deur uit, dan is pa erg druk, maar ik had nog even tijd om hier te kijken, ik wens je heel veel sterkte toe, jou en je familie, je vader was een lieve man, daarom is het gemis ook erg moeilijk,maar het is ook weer erg positief, jullie waren allemaal erg gek met hem en dan is het veel moeilijker om hem los te laten. Maar jij en ik weten dat dit wel beter voor hem is, hij heeft nu rust en geen pijn meer.

    We denken nog heel veel aan jullie.

    Heel veel groeten, Koos en Ria.

    Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.