Het gemis is erger dan ik had gedacht

jolanda b

22-04-2003 19:40

hoi ik ben jolanda b somigen die mij nog kennen ik schreef hier ook wel eens mijn verhaal.
Mijn vader had tongkanker en later twee uitzaaiingen naar de hersenen,hij is afgelopen december overleden naar een strijd van bijna anderhalf jaar.
En drie maand daarvoor is mijn schoonmoeder overleden aan maagkanker.
Dus al heel wat mee gemaakt de agelopen tijd.
Wat ik vertellen wilde is dat het gemis zo erg is ik word er soms gek van.
En als ik andere mensen van deze site kan helpen over deze soort kankersoorten als ze wat willen weten dan mogen ze me altijd mailen.
Ik wens ook iedereen hier heeeeeeeeeeel veel sterkte en een warm hart toe.
En vooral de hoop niet op geven,en een dag niet gelachen is een dag niet geleefd hoe moeilijk het ook is.
Groetjes Jolanda b
Nady

22-04-2003 21:11

Beste Jolanda,
Mijn pa is afgelopen november ook overleden tengevolge van maagkanker, men heeft hem nog 2 jaar kunnen helpen maar moest de strijd opgeven na 2 jaar chemo waarna hij van zwakte aan een infectie overleed. Ik weet dus wat jij nu meemaakt want bij ons is het nu 5 maand geleden en het lijkt of het steeds maar erger wordt het gemis. Afgelopen weekend was de eerste pasen zonder onze pa, het was verschrikkelijk. Dus ik wens je veel sterkte bij het verwerken van het verdriet dat je treft.
Groetjes Nady,
e-mail : nadyvosca@hotmail.com
Ankie

23-04-2003 12:34

Lieve Jolanda en Nady,
Wat een gemis he? Mijn moeder is 11 weken terug overleden aan uitzaaingen in de botten. Binnen 7 weken na de uitslag is ze overleden. Een zeer agressieve vorm dus. Ze is 63 jaar geworden. En ja, de eerste weken leef je in een roes. Bij mij komt nu ook het besef dat ze NOOIT, maar dan ook NOOIT meer terug komt……En dat is zo moeilijk te aanvaarden. En dan mijn vader die zo'n verdriet heeft, dat grijpt me ook zo aan. Gelukkig kunnen we als familie er met elkaar over praten. Maar “vrienden” denken dat het verdriet al over is, terwijl ik hun steun zo nodig hebt. Hier mijn hart luchten doet me dan ook goed. ik wens jullie ook heel veel sterkte de komende tijd!!
Liefs Ankiejolanda b schreef:
>
> hoi ik ben jolanda b somigen die mij nog kennen ik schreef
> hier ook wel eens mijn verhaal.
> Mijn vader had tongkanker en later twee uitzaaiingen naar de
> hersenen,hij is afgelopen december overleden naar een strijd
> van bijna anderhalf jaar.
> En drie maand daarvoor is mijn schoonmoeder overleden aan
> maagkanker.
> Dus al heel wat mee gemaakt de agelopen tijd.
> Wat ik vertellen wilde is dat het gemis zo erg is ik word er
> soms gek van.
> En als ik andere mensen van deze site kan helpen over deze
> soort kankersoorten als ze wat willen weten dan mogen ze me
> altijd mailen.
> Ik wens ook iedereen hier heeeeeeeeeeel veel sterkte en een
> warm hart toe.
> En vooral de hoop niet op geven,en een dag niet gelachen is
> een dag niet geleefd hoe moeilijk het ook is.
> Groetjes Jolanda b
Ankie

23-04-2003 12:36

Lieve Jolanda en Nady,
Wat een gemis he? Mijn moeder is 11 weken terug overleden aan uitzaaingen in de botten. Binnen 7 weken na de uitslag is ze overleden. Een zeer agressieve vorm dus. Ze is 63 jaar geworden. En ja, de eerste weken leef je in een roes. Bij mij komt nu ook het besef dat ze NOOIT, maar dan ook NOOIT meer terug komt……En dat is zo moeilijk te aanvaarden. En dan mijn vader die zo'n verdriet heeft, dat grijpt me ook zo aan. Gelukkig kunnen we als familie er met elkaar over praten. Maar “vrienden” denken dat het verdriet al over is, terwijl ik hun steun zo nodig hebt. Hier mijn hart luchten doet me dan ook goed. ik wens jullie ook heel veel sterkte de komende tijd!!
Liefs Ankie
Annemarie

23-04-2003 19:40

Ik mis mijn vader ook zo ontzettend. je voelt je helemaal verscheurd van binnen, zoveel pijn doet het. Het is zo onwerkelijk dat ik mijn vader nooit meer in levende lijve zal zien en spreken. Ik kan gelukkig heel goed bij mijn familie en vrienden terecht die heel dicht bij mij staan. Toch heb ik soms het gevoel bij mensen die veel verder van mij afstaan, dat zij denken dat het ergste verdriet alweer voorbij is, maar dat is natuurlijk niet, nog lang niet. Dus wanneer mensen alleen al vragen hoe het met mij en mijn verdriet gaat ben ik allang blij dat ik die erkenning krijg dat mijn verdriet gehoord en gezien wordt door mijn omgeving.
Liefs Annemarie
>
Esther

24-04-2003 14:47

Hoi,
Ik heb mijn vader op 7 jl. verloren aan een ongelijke strijd namelijke longkanker en dan een agressieve vorm daarvan binnen 9 weken is hij overleden. En het is VRESELIJK!!!! Het is zo leeg en het gemis is erg groot! Ook net de 1e pasen zonder hem meegemaakt, was geen succes. Ook een paar dagen geleden waren mijn ouders 37 jaar getrouwd ook dat geen succes!!! Mijn moeder heeft zoveel verdriet we kunnen haar niet gelukkig maken. Gelukkig hebben we wel veel steun aan elkaar.
Ik weet hoe jullie je voelen heel veel sterkte!!!!!!
chantalle

24-04-2003 21:12

mijn moeder is op 23 januari overleden net 13 weken net een week ervoor ben ik bevallen van mijn zoontje jeremy .ze werd voor het eerst oma .ze heeft hem gelukkig nog een weekje meegemaakt maar ik mis ijn moeder zo erg dat ik bij een psycholoog loop.mijn moeder was nog maar 46.het is zo oneerlijk . het lijkt of ik voor niemand geen gevoel meer heb . ik moet het een plaats geven maar kan het niet. het gemis word steeds erger.
Ankie

24-04-2003 21:50

Lieve Esther,
Dat ging met jouw vader ook snel zeg! Mijn moeder is binnen 7 weken overleden.En alles wordt de eerste keer zonder jouw vader. Wij hebben eerste paasdag samen bij mijn vader doorgebracht. Het was raar. Volgende week ben ik jarig, en 10 mei zouden ze 42 jaar zijngetrouwd. En dan moederdag……Alles de eerste keer zonder mijn moeder. Ik kon niet lezen wanneer je vader is overleden, maar ik neem aan, ook nog maar kort geleden. Gelukkig kunnen jullie ook het verdriet met elkaar delen, dat is fijn. Ik wens jullie ook heel veel sterkte, ook je moeder!!!
Liefs Ankie
H.

24-04-2003 21:56

Het is waar, terwijl ik eerder nog schreef dat het wel meeviel.
Nu een week later zit ik met een fotoboek in mijn handen en huil om dat ik hem zo mis.
Mijn vader is in aug. 2002 overleden aan darmkanker met uitzaaiing in de botten en lever en heilig been. Mijn zusje en ik hebben na de scheiding van mijn ouders bij hem gewoond en hebben een zeer goede band met hem opgebouwd. Wij belde iedere dag, deden alles met hem en nu mis ik hem zo!
Ik zit nu thuis in mijn zwangerschapsverlof en ik wil hem zo graag bellen. Iedere gebeurtenis is de eerste keer, we hebben mijn 30 jarige verjaardag gehad, kerst, geboorte mijn dochter, en nu komt vader dag, ik las dat net in een eerder bericht en dat lijkt me een rare dag, dan zijn verjaardag..
hij is 55 jaar geworden, het is NIET EERLIJK!
Sterkte allemaal,
H.
Ankie

24-04-2003 21:57

Lieve Chantalle,
Ik heb zitten huilen hoor, bij jouw verhaal.Heeft jouw moeder nog bewust meegemaakt dat ze oma was geworden?? Ze was wel erg jong. Was het zo agressief? Mijn moeder is dus 7 februari overleden en sinds een week heb ik ook heel veel verdriet, ik kom er echt niet uit op het moment. Gelukkig slepen mijn man en kids me er doorheen. En ik kan er ook goed met mijn vader over praten. Het gemis komt nu pas. Ik wens je heel veel kracht toe om dit te verwerken en je mag me altijd mailen hoor. Ik zit in het zelfde schuitje dan kunnen we elkaar steunen.
Liefs Ankie
PS hoe gaat het met Jeremy?

Het gemis is erger dan ik had gedacht

jolanda b

Nady

Ankie

Ankie

Annemarie

Esther

chantalle

Ankie

H.

Ankie