Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Njonja
Ik wil iedereen bedanken voor die lieve brieven die ik ontvang op deze pagina.door jullie steun voel ik me toch weer een beetje beter.groetjes njonja
We zijn nu 3 dagen verder na die verschrikkelijke uitslag.Ik heb mijn gevoelens af en toe niet meer onder controle.Ik heb een man en 2 kinderen.mijn kinderen zien alleen de leukste dingen zoals logeren en naar een feestje gaan.Ze staan er niet zo bij stil.Ik wil niet dat ze me steeds zien huilen.Twee jaar terug heb ik mijn oma (de moeder van mijn moeder)verloren ze werd 86.Mijn moeder wilde niet dat er een urn geplaatst zou worden ze zou er toch nooit naartoe gaan Ze is nooit naar het graf van haar vader geweest.Ik weet dat mijn moeder doodgaat,ik wil dat ze een plekje hier krijgt zodat ik naar haar toe kan.Ik weet niet of ze dat zelf wil.Ze heeft altijd gezegd weg is weg.Je krijgt toch niet terug wat je verloren hebt.Ik had ook het liefst een plekje voor mijn oma gewild maar mijn moeder wilde dat niet Zij moest die beslissing nemen.Ik heb altijd gezegd.Mocht ik er op een dag niet meer zijn dan wil ik een mooi plekje in de zon hebben.Dan kunnen jullie me nog opzoeken als je daar de behoefte aan hebt.Zie je nu zit ik weer te huilen.
Lieve Njonja,
Wat leef ik met je mee!! Mag ik vragen hoe oud je moeder is?? Mijn moeder is 3 weken terug overleden en was 63 jaar. Veel te jong natuurlijk. Laat je kinderen hun gang gaan.is beter. Onze kinderen (12, 10 en 6 jaar) hadden ook hun feestjes, alles ging gewoon (gelukkig) door. Ze hebben heel rustig afscheid kunnen nemen van beppe, op hun manier. Maar ja, niet ieder kind reageert hetzelfde…het blijft moeilijk. We praten er thuis heel veel over en dat doet hun goed. En….inderdaad wij gaan naar de begraafplaats, een eigen plekje, waar straks een steen komt. Ik denk dat dat voor de verwerking heel erg helpt.
Ik wens je heel veel kracht de komende tijd, en “geniet” van de tijd die je nog met je moeder hebt.
Liefs Ankie
hoi Ankie mijn moeder is nu 57 Mijn kinderen praten nergens over mijn pleegzoon is verstandelijk gehandicapt hij moet lachen als ik huil dat neem ik hem niet kwalijk daar kan hij niks aan doen hij kan het niet relativeren .toen ik jouw berichtje las moest ik ook huilen ook om alle mense die dit nu meemaken of al meegemaakt hebben kanker houdt geen rekening met leeftijd of dat je goed of slecht bent het is een sluipmoordenaar.bedankt voor je lieve reactie
sterkte Njonja
Lieve Njonja
Wat maak jij een ellende mee zeg.
Je hebt het in 1 van je berichten over de urn die je moeder niet wilde van je oma.
Ik weet niet of dit een moment is dat ik dit moet vertellen aan je, maar ik vind het wel belangrijk dat je het moet weten. Ik weet niet of je moeder al te kennen heeft gegeven of ze gecremeerd of begraven wil worden. Na de crematie van mijn schoonvader vorig jaar hebben wij zijn as uitgestrooid en aan de uitvaartleider gevraagd of er wat as achter gehouden kon worden. Mijn schoonmoeder wilde namelijk een kleine urn voor thuis. Ikzelf heb toen een gouden ring uitgezocht waarin wat as zit van mijn schoonvader. Het klinkt misschien raar, maar je ziet er echt helemaal niks van dat er as in zit. Het is gewoon een heel mooie ring. Voor mij heeft hij heel veel betekenis. En je draagt je dierbare altijd bij je.
Ik wens je heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd, en je mag me altijd mailen als je nog iets wil weten of zo.
Liefs
Jacqueline
Lieve Njonja,
Ook ik leef erg met je mee. Ik heb 2 maanden geleden mijn moeder verloren aan een complicatie van de chemokuur. Mijn moeder was altijd erg bang voor de dood. In zeer korte tijd (door de ervaring van haar ziek-zijn) veranderde dit gelukkig. Toen zij stierf was dit heel bewust en was ze er ook “klaar” voor. Zij was niet meer bang en heeft heel bewust afscheid genomen van ons en van mijn vader.
Mijn ouders waren niet zulke “praters”. Na het overlijden van mijn moeder hoorde ik echter van mijn vader dat zij de laatst 14 dagen voor haar dood veel over het sterven en de begrafenis gesproken hebben. Wie weet verandert het dus bij jouw ouders ook nog wel.
Ik gun je net zo'n mooi afscheid als wij gehad hebben. Het is vreselijk je moeder te verliezen en zelfs na 2 maanden dringt het nog maar af en toe tot me door wat het echt betekent.
Bedenk echter dat niemand jullie liefde en mooie herinneringen kan afpakken en dat je dat altijd bij je zult houden.
Heel veel sterkte,
Frederique
