geen vooruitzicht meer

Njonja

26-02-2003 21:02

Mijn moeder heeft longkanker en er is geen hoop meer voor haar Ze heeft 5 chemokuren moeten doorstaan en omdat er kans is op een tumor in haar hersenen hebben ze haar ook nog eens 4 weken lang elke dag bestraald.morgen krijgen we de uitslag van een lymfklieronderzoek.Ik ben er niet gerust op.Ik heb het hier erg moeilijk mee.Mijn vader loopt ervoor weg en mijn broer gaat ook zijn eigen weg.er wordt helemaal niet gesproken over de gevoelens die we hebben.Als mijn vader steeds maar weer overwerkt,wil ik eigenlijk met hem praten maar mijn moeder wil dat absoluut niet .Wie kent dit?!en wil er met mij over msnnen.
Groetjes Njonja
jessica

27-02-2003 02:23

ik weet wat je voelt vorig jaar heb ik mijn vader verloren aan slokdarmkanker
en dit jaar 13 februari jl heeft mijn schoonvader het zelfde bericht gekregen geen
vooruitzicht meer. ook mijn vriend loopt er voor weg heel af en toe wil hij wel praten maar dat doet ie voornamelijk omdat ik er veel moeite mee heb
en het lijkt soms alsof ze helemaal gevoelloos zijn maar dat is niet zo ze hebben het er wel degelijk moeilijk mee, maar ze kunnen zich niet zo makkelijk uiten. Dat was voor mij eerst ook moeilijk te begrijpen mijn vriend dacht dat ie zeurde als ie er tegen mij over zou beginnen, toen heb ik hem verteld dat ik er altijd voor hem zou zijn als hij niet meer zou zien zitten en nu praat ie wel wat meer. Kijk ik kan je niet beloven dat het werkt maar je kan het altijd proberen, ga eens met zn allen om de tafel zitten en vertel wat je voelt wie weet werkt het. ik heb het ook gedaan en bij mij werkte het wel. verder wens ik je heel veel sterkte
Heel veel liefs Jessica
Njonja

27-02-2003 07:32

Hoi Jessica bedankt voor je reactie.Ik wil graag met iedereen om de tafel zitten.Ik heb zelf 2 kinderen een dochter van 14 die praat ook nooit terwijl ze weet dat ik er voor haar ben ik heb ook een zoon van 11 hij is verstandelijk gehandicapt hij heeft ADHD en is licht authistisch.Hij vraagt altijd hoe het met oma gaat als ik met haar naar het ziekenhuis ben geweest.Ik vindt dat heel lief van hem maar hij ervaard dat heel anders als wij.Hij weet dat oma kanker heeft en dood gaat.Hij verteld dat ook aan iedereen maar weet niet precies wat het inhoud
groetjes Njonja
esther

27-02-2003 08:41

hallo njonja
ik herken veel in wat je schrijft degene met wie ik het best over mijn moeder haar ziekte kan praten is mijn moeder zelf mijn vader en mijn broer zijn ook geen praters en laten hun emoties ook niet zien ik weet wel dat het voor sommige mensen heel moeilijk is om dat te doen maar je hebt soms het gevoel er helemaal alleen voor te staan, vooral als het vooruitzicht van je moeder niet zo goed is.
heel veel sterkte en blijf hopen
lud

27-02-2003 12:30

beste njonja
je bevind je echt in een nare situatie. Het is moeilijk om te zien maar iedereen heeft een andere manier om zijn verdriet te verwerken ook al kan jij niet begrijpen dat een ander het op die manier kan doen. Deze situatie heeft bij ons ook gespeeld. maar via kennissen hoorden wij dat je via het ziekenhuis kan gaan praten met een maatschappelijkwerkser, mijn eerste reactie was ja daaag, maar uiteindelijk toch gegaan en ik heb er heel veel aan gehad, wat ik thuis niet kwijt kon of tegen mijn vriend kon daar wel. maar het gene waar ik vooral wat aan had waren de tips die ze kon geven, hierdoor sta ik een stuk steviger in mijn schoenen
en kijk ik met hele andere ogen naar de situatie.
ik hoop dat je er wat aan hebt.
heel veel sterkte toegewenst
lud
Jolanda

27-02-2003 12:32

Beste Njonja,
Ik herken je verhaal helemaal. Ook bij mijn moeder is kanker geconstateerd. Ook zij heeft te horen gekregen dat ze niet meer geholpen kan worden.
Ik word steeds heen en weer geslingerd tussen allerlei gevoelens: hoop, angst, verdriet, toch een beetje blijdschap.
Aan de ene kant wil ik niet zitten sippen, want de tijd die we nog hebben (hoeveel?? niemand die het ons kan zeggen) wil ik zo positief mogelijk doorbrengen. Aan de andere kant ben ik zo ontzettend bang voor wat nog komen gaat……
Met mijn moeder kan ik goed over mijn angsten praten. Zij ook met mij. Mijn vader sluit zich helemaal af, hij heeft nog niet 1 keer gehuild sinds we het weten. Daar maak ik me de grootste zorgen over. De klap moet toch eens komen…
Ik put wel heel veel troost en kracht uit dit prikbord. Je komt erachter dat je niet de enige bent met deze problemen en gevoelens en dat helpt mij enorm.
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid. Mocht je een luisterend oor nodig hebben kun je me altijd mailen: jvankruchten@wanadoo.nl
Heel veel liefs,'
Jolanda
M

27-02-2003 22:01

Njonja,
Mijn moeder is onlangs overleden op 5 weken tijd. Ik kan je alleen maar aanraden, geniet zelf van je moeder, de tijd die je nog met haar hebt, ga nu niet je tijd verdoen met de problemen die je met je andere familie hebt mbt het praten over de geveolens, hoeveel pijn het je ook zal doen. Zorg er alsjeblieft voor dat je geniet van je moeder en al je aandacht daarnaartoe laat gaan. Probeer het even opzij te zetten en dat probleem is misschien voor later. Ik denk dat je ze nml toch niet op zo'n korte tijd kan veranderen, iedereen gaat op zijn eigen manier met verdriet om. Deel het met anderen, met wie je er wel over kunt praten. Mijn vriend en broer kunnen er ook niet over praten terwijl ik dat het liefst wel zou doen, nu praat ik er met vriendinnen over en die willen er wel altijd naar luisteren.
Veel sterkte,
Dag
Njonja

28-02-2003 09:11

We hebben de uitslag van het ziekenhuis gekregenbehalve longkanker en uitzaaiingen door haar hele lichaam heeft ze nu dus ook nog lymfklierkanker.Ze weet nog niet of ze weer door die verschrikkelijke hel heen wil van chemo en bestralingen want daar heeft ze het heel erg zwaar mee gehad .Ze is niet meer te genezen het is alleen het velengen van het leven.Ze is gisteren met mij mee naar huis gegaan ik wilde haar niet alleen laten >mijn vader is meteen naar huis gekomen en ik heb een heel gesprek met hem gehad .of dat hebt geholpen weet ik nietMijn moeder kan nergens meer van genieten .Ze is gewoon heel erg bang Ze weet dat ze doodgaat maar niet wanneer.Bedankt voor alle lieve reacties
groetjes njonja
Ankie

28-02-2003 14:36

Lieve Njonja,
Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd. Ik had de tranen in mijn ogen, toen ik je verhaal las. Mijn moeder is 3 weken terug overleden. 16 december kregen we te horen dat ze botkanker had en 4 februari is ze overleden. In die tijd zijn wij als familie heel sterk naar elkaar toegegroeid. Ik hoop dat het bij jouw vader en broer ook goed komt, want je energie kun je beter voor je moeder bewaren. Ik wens jullie alle sterkte toe, ook bij het beslissen van nog een chemokuur ja of nee.
Liefs Ankie
charles

28-02-2003 16:37

Dag Njonja
Dat is een heel slecht bericht, als ze zeggen dat ze niets meer kunnen doen dan alleen maar het leven verlengen.
Ik hoop dat je met je vader en je broer, nu er nog tijd is , er wel over kunt praten want dat is erg belangrijk , ook voor je moeder , anders blijft er altijd iets hangen van “hadden we maar dit of dat”.
Verder wens ik jullie allen veel kracht , sterkte en wijsheid toe in de komede tijd, mocht je er door heen zitten en behoefte hebben om te praten of te emailen mag dat altijd hoor.
Vriendelijke groet
charles

geen vooruitzicht meer

Njonja

jessica

Njonja

esther

lud

Jolanda

M

Njonja

Ankie

charles