moeder met kanker

ciska

28-12-2002 17:19

Beste nady,
Mijn vader is 58 jaar geworden en ik ben 36 jaar.
Hoefde je niet te werken omdat je soms 2 keer per dag naar Leuven reed?
Mijn vader is officieel 1,5 jaar ziek geweest.
Maar wij weten zeker dat hij al langer ziek was.
Of te wel klachten had.
Ik kan heel goed naar foto's kijken. Vind ik ook fijn om te zien.
Maar ik ben er ook heel de dag en nacht mee bezig.
Het slapen gaat ook niet zo.
Maar kijk uit voor een depressie, dat zou je vader ook niet gewild hebben.
Ik heb/had daar ook angst voor.
Ik wil er zelf niet onder door gaan.
Ik voel me nu redelijk sterk.
Ik hou me vast aan het feit dat hij niet te veel en te lang heeft geleden.
En ben dankbaar voor alles wat hij mij heeft geleerd en mee heeft gegeven.
Hij zal altijd in mijn gedachten blijven.
Ik denk dat je begrijpt wat ik bedoel.
Sterkte, Ciska
Nady

28-12-2002 19:46

Beste Ciska,
Mijn pa heeft een eigen bedrijf waar ik met mijn broers en mijn man werk samen met de werknemers, van het moment dat mijn pa ziek werd heeft mijn collega die part-time werkte een full-time dienst gekregen zodat ik op elk moment ter beschikking was van mijn pa kon zijn. Het is daarom dat ik zoveel bij hem kon zijn, het was zo goed als een full-time job waar ik echt dag en nacht mee bezig was, ik moet daarnaast wel nog mijn bureauwerk doen maar regelde dat volgens de uren die ik thuis was(mijn bureau is thuis).
Jouw pa was maar 58, amai zo jong nog.
Hij is overleden 2 jaar na de operatie van maagkanker, maar hij ook al langer klachten hoor maar stelte het steeds uit om in de maag te laten kijken, de huisarts drong ook niet aan hoor.
Naar foto's kijken of een video waar hij opstaat kost mij toch moeite hoor, dat gaat nog niet zo goed.
Ja en een depressie, ben ik ook bang voor maar je krijgt dat zonder te vragen.
Ik hoop dat het niet zover zal komen.
In feite heeft mijn pa toch nog geluk dat hij tot de laatste dag zonder morfine is kunnen blijven, maar als je ziet welke beer van een vent hij was en oe zijn voorkomen achteruitging, dat was tegen zijn natuur in hoor, hij was altijd een echte meneer alles moest tot in de puntjes in orde zijn, zo was hij nu eenmaal.
Ik ben ook zoals jij heel blij voor alles wat hij me heeft meegegeven als mens, zijn inzicht in mensen en zijn gevoel voor humor zijn slechts enkele van de belangrijke zaken die me dierbaar zijn naast een bloeiend bedrijf ook natuurlijk dat hij uit de grond stampte als eenvoudige jongen van den buiten.
En zoals jij ook zal denken, hoe zouden we onze pa ooit kunnen vergeten, die blijft altijd in ons hartje.
Groetjes Nady,
ciska

29-12-2002 12:11

Beste Nady,
Ik heb zefl ook een eigen bedrijfje.
Ben pas 3,5 jaar bezig en kon nog niet veel gemist worden. 1 keer ben ik op dinsdag over dag geweest. Pa vond dat niets. Hij vond dat ik op het werk hoorde. Hij was waarschijnlijk bang dat ik later dan zou stoppen met mijn bedrijfje. of dat het daardoor slechter zou gaan. En ik vond er ook veel troost in. Maar bij jou werkte je man daar ook, dat scheelde. En ik weet niet of jij nog een moeder heb.
Ik dus wel en die kon er altijd zijn.En dat vond Pa genoeg.
Bij Pa dachten ze heel lang dat hij stress had…..
Terwijl ik op een gegeven ogenlik zei, dat het niet waar was en toen gaf hij zelf ook aan dat hij dat niet geloofde. Wij zeiden toen, pa is ziek, maar hij zei weer, nee ik mankeer wat. En daar moesten we toch wel om lachen.
Mijn Pa heeft in week vantevoren een keer morfine genomen maar hij kon toen 2 dagen niet naar toilet, dus hij moest dat niet meer. hahaha.
Hij was ook zo bang om achter uit te gaan en te lijden, ik denk zoals veel mensen.
3 oktober jl. hebben we Pa zijn moeder zien sterven. Ze heeft echt een doodsstrijd gehad. Mensonterend vond hij dat.
Mijn vader heeft 2 maal een eigen bedrijf opgestart. Ook zonder iets begonnen.
En 2 maal verkocht. Hij werkte nu 8 jaar niet meer. Hij heeft gelukkig er wel van genoten. Dat geeft oook troost.
En ik denk dat jij dat ook hebt, je vader heeft wel heel veel plezier gehad in zijn levenswerk.
Dat is ook niet iedereen gegeven.
Als je dat ook voor ogen houdt geeft dat echt troost.
Bij elke beslissing zullen we ook denken wat zou Pa gedaan hebben.
Kun je met je man ook goed praten?
Heb je kinderen?
Wat dat geeft ook kracht om door te gaan.
Ik woon samen en heb geen kinderen.
Maar we maken wat van het leven als het kan. Vandaag zouden Pa en Ma 37 jaar getrouwd zijn. We gaan met Ma uiteten.
We moeten dat gewoon blijven doen, Pa zou dat ook gewilde hebben.
Heel veel sterkte en hou je taai.
Ciska
cindy

19-01-2003 12:56

Hoi Ciska.
Ik wens je veel sterkte in deze tijd.
Ik weet hoe je je voelt als je tehoren heb gekregen dat je moeder kanker heeft. mijn moeder is in 1996 toen ik 15 was overleden aan baarmoederhalskanker
Het is heel moeilijk, ik wilde mijn mamma ook niet kwijt maar het gebeurde wel.
Ben nu 22 jaar en mis haar nog elke dag.
Ik weet niet hoe het nu met je moeder gaat of dat ze inmiddels al overleden is ( sorry voor het woord overleden ) maar als ze er nog is, probeer alles uit tepraten en vergeet niet de dingen te zeggen die je allemaal nog wil zeggen.
liefs cindy
sterkte in deze moeilijke tijd

moeder met kanker

ciska

Nady

ciska

cindy