Hoi Alice…ik vind het heel erg voor je dat je dit moet meemaken terwijl je nog maar 28 jaar oud bent! Je bent te jong!!! Ik kan je niet helpen, ik weet helaas wat je doormaakt en door gaat maken, het enige wat ik je kan meegeven is dat je moet GENIETEN van de tijd die jullie met elkaar hebben! Ik wens je veel kracht toe!
Hoi Nady,
Mijn vader heeft vorig jaar 3 maanden op afdeling 4 (bruine lijn ) gelegen en 9 december is hij daar weer gekomen.
Ze dachten aan een dubbele longontsteking, op woensdag avond werd hij op het IC gebracht.
Ze dachten toen aan een hartinfarct.
Maar op vijdag kwamen ze erachter dat de tumor een gatje had gemaakt in de luchtpijp en zo naar het hart was gegaan.
Daardoor had hij een ontstoken hartspier en teveel vocht in het hartzakje gekregen.
Hij is op vrijdag 13 december jl. ingslapen op het IC.
Er was helaas niets meer aan te doen, maar ze hebben hun best gedaan.
Waren jullie ook tevreden?
Afgezien de infectie.
Veel sterkte, ciska
Beste Ciska,
Ja wij waren ook heel tevreden over de manier men omging met de patienten, had soms de indruk dat men iets verzweeg voor ons, maar dat was waarschijnlijk omdat ze ook wel zagen dat we het zo moeilijk hadden met het feit dat onze pa kanker had.
Het is echt een hele goeie afdeling voor alle patienten die er verblijven, ook voor familie trouwens.
Nadat pa was overleden kreeg ik nog een kaartje van de hoofdverpleegster waarin ze ons bedankte voor de liefde en de veelvuldige aanwezigheid die we onze pa bezorgden (ik was dagelijks vele uren bij hem).
Heb het heel moeilijk om zijn heengaan te aanvaarden denk dat ik hulp ga inroepen van de huisarts, kan het niet verwerken. Heb alles gedaan om hem te proberen helpen en dan door zo'n infectie de vlag moeten strijken, vreselijk op 10 u was hij weg.
Denk U dat een keer gaan praten met de hoofdverpleegster me zou helpen ? Ben wel bang voor alle emotie's die in het ziekenhuis gaan bovenkomen , heb daar zoveel herinneringen.
Uw pa is overleden op vrijdag de 13 de, je ziet he dat dit geen geluksdag is, moet niet veel hebben van die dag.
De bruine pijl, dat is toch E 442 vierde verdiep, of was het bruine pijl en een ander verdiep ?
Als het E 442 is dan zul je mij daar zeker gezien hebben hoor.
Veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Nady
Hoi Nady,
Wij zijn er nu ook achter gekommen dat ze niet alles hebben verteld.
Maar daar zijn we alleen maar blij om, want nu had Pa veel meer levenslust.
In maart hebben ze vocht weggehaald, daar zat ook kwaadaardige cellen in. Dat wisten wij niet.
En nadien voelde Pa zich redelijk goed, afgezien de pijn.
Mijn moeder is ook 3 maanden in het gastenverblijf geweest.
Ik kon alleen op zondag komen, het was voor ons meer als 3 uur rijden op 1 dag.
En mijn vader wilde verder geen bezoek.
Dat waren lange maanden voor Ma.
Ze was er vanaf 8 uur s'morgens tot s'avonds 9 uur.
Ik kan het heel goed begrijpen dat je het moeilijk hebt.
Vooral op de manier waarop het gegaan is.
Ik heb gezien bij Pa dat het echt niet meer kon.
Maar bij jou is het door een infectie gekomen.
Ik zou zeker nog een keer gaan praten in het ziekenhuis.
Alleen al om daar te zijn, als het uitsteld en je komt er over een aantal jaren dan komt toch alles weer naar boven.
Je moet het nu goed verwerken anders hou je je hele leven last.
En dit schrijven helpt ook goed.
Ja de bruine pijl is 442.
Nr. 13 was altijd geluksgetal van Pa.
Ik zie dat nu ook weer, omdat hij uit zijn lijden is verlost.
Begrijp me niet verkeerd, ik zou ook OZO graag willen dat hij er nog was.
Maar het lichaam kon niet meer en gelukkig heeft hij geen doodsstrijd gehad.
En echt aan de kwaal gestorven die hij had. In jouw geval is acceptatie moeilijler.
Hoe oud was jouw vader en hoe oud ben jij?
Veel sterkte,
Ciska
Beste Ciska,
Eigenlijk heb je wel gelijk dat het best was dat ze niet alles zegden in Leuven, want wat voor leven heeft de patient dan nog als hij weet hoe zijn toestand echt is welk gevoel moet dat geven ?
Mijn pa heeft geen pijn gehad, wel last maar echte pijn niet nee, Dat is een groot pluspunt als je het mij vraagt want morfine heeft hij slechts gehad op de dag van zijn overlijden.
Mijn pa was 72 jaar, ikzelf 39 maar voelde me zo zijn dochter zoals alleen dochters zich kunnen voelen.
Weet je dat ik alle dagen en soms 2 X daags naar Leuven reed, en dat is van bij ons toch ook 105 km enkel rijden.Ik was daar van in de voormiddag en was pas rond 21 u terug thuis, maar ik was echt tevreden dat ik het kon en dat ik het gedaan heb.
Hoe oud was uw pa, en jij.Is jouw pa lang ziek geweest ?.
Heb juist bij de huisarts geweest en die zegt dat ik moet opletten dat ik geen depressie krijg.
Heb jij dat ook dat je niet kan slapen,en steeds die beelden als je in bed ligt, ook zijn foto kan ik moeilijk bekijken al staat die altijd in huis met een brandende kaars erbij.
Ik hoop dat het nieuwe jaar veel troost en rust brengt in het nieuwe jaar.
Vele groetjes,
Nady
Mijn vader is in augustus 2002 overleden op 55 jarige leeftijd aan darmkanker. We hebben de periode die we hadden met hem doorgebracht. Hij heeft anderhalf jaar de ziekte gehad. Ik mis hem iedere dag al wordt het wel draagelijker! Maarja ik denk liever niet na over alle ellende die hij heeft gemaakt met zijn pijn maar denk aan de leuke dingen die we zeker nog mee gemaakt hebben! Het was te vroeg, zoals voor iedereen. Zorg dat je er bent voor je moeder, zoveel je wilt en jezelf ook nodig hebt!!!
heel veel sterkte
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's