Hoi Linda,
Zoals anderen in deze discussie ook al benadrukken: Je bent absoluut geen aansteller! Jouw verhaal kan het mijne zijn. Tot voor enkele jaren was iedereen in onze familie kerngezond. Totdat mijn tante ziek werd, borstkanker. Ze overleed vrij snel. Zo'n 20 jaar terug overleed mn opa aan keelkanker met uitzaaiingen naar de longen. Toen mijn vader 2 jaar geleden ziek werd en binnen 4 maanden overleed aan lymfklierkanker en een jaar later mijn neef van 36 jaar aan longkanker overleed sloeg de angst toe. Logisch, en je denkt dat het wel weer over zal gaan als je tot rust gekomen bent. Maar elk pijntje, kuchje veroorzaakt nu paniek. Een begripvolle huisarts die je keer op keer serieus neemt en alles onderzoekt kan je angst zelfs op een gegeven moment niet meer wegnemen en ja hoor….. naar je eigen idee is er dus een hypochonder geboren! Zo voel ik me tenminste. Mn zusje en ik zijn zelfs voor een erfelijkheidsonderzoek naar het Antonie van Leeuwenhoek ziekenhuis geweest. Daar hebben we 2 gesprekken gehad en hieruit kwam eigenlijk alleen dat er geen sprake van erfelijkheid is omdat het om verschillende soorten kanker gaat. Dezelfde mededeling die jij dus ook kreeg. Dat is moeilijk te geloven vonden wij. Maar ik weiger echter om m'n leven zo te laten beheersen door de angst voor kanker. Ik sta nu op de wachtlijst voor een psycholoog. En om te leren ontspannen ga ik naar een Mensendieck therapeut. En het idee dat je jezelf aanpakt, brengt al weer wat rust.
Ik blijf alert, maar probeer om me ook op andere zaken te concentreren en niet elk uur van de dag op het internet naar informatie te zoeken. Want daarmee houd ik m'n ongerustheid in stand. Maar er zijn soms dagen dat ik benauwd ben en erg veel hoest. Op zo'n dag ben ik van slag af….Zo'n dag heb ik dus vandaag….
Ik wens je veel wijsheid en kracht en vooral een positieve instelling.
Groeten, Evelyne