Hallo, Ik ben Kiki, mijn  man is voor 12 jaar overleden aan die verschrikkelijke ziekte kanker. Hij had namelijk slokdarmkanker dat bij hem in 2005 is geconstanteerd. Na vele onderzoeken en bloedonderzoeken kwam bij man naar voren dat hij kanker had, hij was inmiddels al 30 kilo afgevallen, maar de artsen wisten niet wat voor kanker en waar het zat. Hij lag ook toen in het ziekenhuis op afdeling Y kamer 13……Ik zag het niet zo zeer en lette daar niet op, mijn man wel en zei tegen mij destijds; “Kijk, bijna de laatste letter van het alfabet, bijna aan het eind van het leven”!…..Ik krijg er nog koude rillingen van….Maar ook het getal 13 (ongeluksgetal). Toen kwam de uitslag binnen na vele onderzoeken, op zijn verjaardag 09 november 2005…..Slokdarmkanker, een tumor zo groot als een ei……grond zakt onder je voeten, alsof je naar beneden word getrokken……En nu? Wat gebeurd er nu verder? Hoelang heeft hij? Antwoord; “Weten we niet, misschien weken of misschien nog een jaar, 2jaar……” Hij kreeg chemo en bestralingen…..Hij werd zieker, en zwakker. Na de eerste 12 chemokuren had het de tumor geslonken, maar hij had een long emboli erbij gekregen doordat mijn man zwakker werd door de chemo……Toen de tweede kuur na drie weken pauze, die sloeg niet aan, hij was gegroeid, de tumor….Dat was in Februari 2006, niets kon meer helpen, de kanker zat in het hele lichaam van mijn man. Thuis wilde hij sterven, zolang hij bij de pinken was wilde hij alles zelf regelen, met mij praten over het leven met mij, dat hij zoveel van me heeft gehouden…….De dokter kwam aan huis, mijn man kreeg een morfine pomp onderhuids, zodat het specialistisch team van de thuiszorg het konden regelen, de hoeveelheden morfine tegen de pijn. Ik zag het met lede ogen aan…..Zo sterk als mijn man was zo zwak was ie en op een gegeven moment, het was in mei, werd de morfine pomp 2x dubbel verhoogd, we kregen hulp van de thuiszorg voor dag en nacht……En 10 mei 2006 om 06.00 uur was mijn man overleden…….Mijn man was slechts 58 jaar……