gelukkig kun je ook nog iets hebben aan begrafenissen+crematies van anderen, want daardoor kun je beter bekijken wat je zelf zou willen. Ik vind het voorlopig nog moeilijk om hierover te beginnen want het lijkt wel alsof ik de enige ben die er veel over praat, ik begin altijd uit mezelf erover en de rest van ons gezinpraat en luistert wel mee. Maar misschien vinden ze wel dat ik er teveel meebezig ben. Ik heb ook met iemand gesproken die alleen voor haar moeder moest zorgen en omdat haar wek+gezin doordraaid is haar moeder naar een sterfbegeleidingshuis gegaan. Er was veel aandacht voor haar moeder, maar ook voor haarzelf. Nu gaan de gesprekken vooral over euthanasie voor als het te erg wordt. Hoe graag ik hem ook lang bij me heb wil ik niet dat hij alleen maar pijn lijdt.
Dus nu ben ik vooral bezig met zoveel mogelijk te lezen over kanker/ behandelmethodes en nadenken en lezen over (klinkt een beetje gek) een waardig afscheid. Ik ben iemand die een probleem altijd snel oplost en dat kan nu niet en dat vind ik heel moeilijk. Wel fijn dat jij jou verhaal vertelt.
gr.hesi