Beste mensen,
Ik heb hier wel eens het een en ander verteld over de kanker bij mijn moeder.
Steeds krabbelde ze weer omhoog…. Drie jaar heeft zij kanker gehad…
Vele chemokuren volgden…. Zij was zo sterk dat ze de hele familie omhoog trok door haar ongekende kracht.
En nu…. nu is de strijd gestreden….zij zal waarschijnlijk morgen haar ogen voor eeuwig sluiten…
Vraag me niet hoe ik dit zit te typen nu….. ik tril en huil. en trek het niet meer nu…
Morgen zal zij waarschijnlijk door de dokter uit haar lijden worden verlost.
Helaas zou zij in november 50 worden maar dit zal zij niet meer halen…
49 is toch geen leeftijd ! En 26 toch ook niet om zonder moeder door te moeten ?
Ik kan alleen maar zeggen dat deze pijn ondraagelijk is…..
iedereen bedankt voor jullie aandacht.
het is een opluchting om dit van me af te typen….
Elsa