kleincellige longkanker

  • wendy j&d

    Dat is de diagnose die mijn moeder (54 jaar) te horen heeft gekregen 2 weken geleden en ik pas afgelopen vrijdag want wij waren op vakantie en wisten van niks…..ouders wilden ons sparen.

    Ofdat de grond onder mijn voeten verdween.

    Voor de vakantie was ze wel in zeer korte tijd 25 kilo afgevallen toen is ze onderzocht op darm/leverkanker maar niks gevonden en ooh wat waren we blij het zou dus om iets onschuldigs gaan, tot ze het in de vakantie plotseling benauwd kreeg en opgenomen werd in het ziekenhuis en binnen een paar dagen hadden we deze diagnose.

    En nu?

    Nu zit ze aan de zuurstof thuis ze heeft dat niet de heledag nodig maar net wanneer zij wilt…….genezen kunnen ze haar niet en ze zeggen nog 5 tot 12 maanden :( (weet niet ofdat dit met of zonder chemo is om haar leven te rekken) Ik loop al dagen te brullen probeer het een plekje te geven maar hoe kan je iets een plekje geven waar je helemaal niet achter staat????

    Wanneer moet ik het mijn kinderen vertellen dat oma dood gaat? Tot nu toe hebben we alleen verteld dat oma aan de zuurstof zit omdat ze het benauwd heeft. De oudste word een vrijdag 9 en de jongste is 5.5 jaar…

    Ik krijg trouwens geen woorden uit mijn keel als ik bij mijn moeder ben, als ik naar haar kijk dan springen de tranen al in mijn ogen en komt er niks meer uit en ik baal hier enorm van want hoeveel tijd hebben we nog? Zit ik kostbare tijd te verpesten met mijn gejank ik zou nog zoveel willen vragen/bespreken/delen maar ik krijg het mijn lippen niet over.

    Zoveel vragen en zo weinig antwoorden voel me zo'n watje :(

  • Bianca

    Hallo Wendy,

    vorig jaar om deze tijd hetzelfde mee gemaakt. Mijn moeder is in september overleden.

    Je kinderen weten inmiddels heus wel dat er serieus iets aan de hand is, hoor! Ze hebben voelsprietjes… Wij hebben onze kinderen toen 6 en 4 heel duidelijk uitgelegd dat Oma kanker had en ja, dat ze daar aan dood ging. Mijn moeder heeft gekozen voor palliatieve sedatie, de kinderen hebben heel bewust afscheid genomen. Echt op zondag dag komen zeggen.

    als je meer wil weten, laat maar horen. Ik zal komende tijd je stukje in de gaten houden.

    Heel veel sterkte, en pluk de dag, zeg wat je wil zeggen, laat je verdriet toe, zoek iemand tegen wie je mag schreeuwen hoe oneerlijk het is en bij wie jij je heel erg zielig mag voelen, maar wees eerlijk tegenover je kinderen op het moment dat je het aankom om het ze te vertellen,

    Liefs Bianca

  • wendy j&d

    Hoi Bianca,

    Ondertussen weten de kinderen het, de ouste kwam toch met vragen en ik zag dat hij meer voelde dan dat hij wou toegeven dus we zijn maar gewoon eerlijk geweest.

    Ze heeft afgelopen vrijdag haar 1ste chemo gehad en dat valt haar best zwaar, gisteren bleef ze de heledag op bed liggen en ze wil amper eten……..ook stuurde ze mij weg :((bleef trouwens gewoon iedere keer terug gaan ;)) en loopt ze te katten tegen mijn vader. Ik heb het idee dat ze niet wil laten zien hoe kwetsbaar ze is.

    Ik vind het heel moeilijk om er mee om te gaan als ik eerlijk mag zijn……..iedereen zeg wel *ach nu kan je tenminste nog afscheid nemen* nou volgens mij had ik liever gehad dat ze gewoon in 1x weg was geweest.

    Ze is zelf nog niet over euthanasie of palliatievie sedatie begonnen.

  • jannet

    Hoi, bij mijn vader is 2 weken geleden de diagnose gesteld; kleincellige longkanker met uitzaaiingen naar de lymfeklieren, lever, en heup.

    Mijn vader is 72 jaar en heeft al heel veel meegemaakt, is hartpatient, heeft al 2 x een flink infarct gehad, en draagt nu een ICD.

    Toen hij die kreeg vorig jaar oktober zei hij; zo nu heb ik een waakhondje, mij kan niks meer gebeuren.

    Maar 6 weken later lag hij in het ziekenhuis met een acute alvleesklierontsteking, wat zeer gevaarlijk was, wonder boven wonder heeft hij dit toch overleefd.

    En het ging eigenlijk weer goed met hem totdat hij verkouden werd en heel hees bleef, dus toen allerlei onderzoeken ; met als reslutaat deze

    verschrikkelijke uitslag!!! We hebben een week bedenktijd gehad of hij nog chemo wilde gaan doen.

    Ineerste instantie wilde hij het niet, omdat hij al zoveel te verduren gehad heeft, maar toen ze hem vertelde dat het dan wel eens heel erg snel zou kunnen afgelopen zijn; gaat hij het nu toch proberen.

    Morgen bij de longarts komen en dan denk ik dat ze deze week wel zullen gaan beginnen met de chemo.

    Het is allemaal zo dubbel; want hij voelt zich op dit moment nog zo goed, alleen hees en een droog hoestje.

    En bij mij maalt van alles door mijn hoofd, pieker zowat 24 uur per dag er over.

    En het erge van alles is dat mijn (ex) schoonvader 6 jaar geleden excact hetzelfde had, en die man heeft zo afgezien, dus die beelden komen steeds weer

    terug nu bij mij.

    Ik zou het verschrikkelijk vinden dat mij pa zo moest eindigen.

    Ik zou heel graag willen dat hij een euthanasie-verklaring zou tekenen, dat als het echt niet meer leefbaar is we op een waardige manier afscheid zouden kunnen nemen en stoppen met alles.

    Graag zou ik hier eens met iemand over willen praten die zo'n beetje hetzelfde meemaakt op dit moment op meegemaakt heeft.

    Ben echt kapot van verdriet,

    Heb al vaker op het punt gestaan mijn vader te verliezen door zijn hart, had ik heel erg gevonden maar niet zo erg als door deze ziekte,

    vind het echt mens-onterend.

    groetjes Jannet

  • wendy j&d

    Mijn moeder is dus 2,5 maand na het vonnis overleden (30 sept)……en idd mens-onterend.

    De chemo sloeg wel aan maar ze kreeg een beginnende longontstekking en de ab kuren wilden niet aanslaan toen nog een schimmel in haar bloed erbij en dat heeft haar de das omgedaan :(

    Ik mis haar enorm gaat nog geen dag voorbij zonder dat ik een keer in tranen uitbarst.

    Sterkte hoor Jannet!

  • jannet

    Wendy, Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van je moeder!

    Het is een zware tijd he, en het gemis voel je elke dag weer,

    probeer voor jezelf voornamelijk terug te denken aan alle mooie herrineringen van je moeder en niet alleen aan die nare laatste tijd, al weet ik dat dat heel moeilijk is!

    Is ze thuis gestorven of in het ziekenhuis, als ik vragen mag?

    Ik moet vanmiddag met pa naar het ziekenhuis, naar de longarts en dan horen we wanneer ze gaan starten met

    de eerste chemo. Weer een rotdag dus, na een hele slechte nacht achter de rug te hebben.

    gr, Jannet

  • wendy j&d

    Mijn ma is in het ziekenhuis overleden.

    Ik heb vaak mooie momenten in mijn hoofd maar de laatste beelden staan op mijn netvlies gebrand.

    Wanneer gaat je vader starten?

    Het is heel moeilijk om het een plekje te geven maar we komen er wel…….zal wel moeten.

    Ik hoop dat jij nog heel lang (zonder teveel te lijden) van je vader mag genieten.

  • Jannet

    Gisteren terug bij de longarts geweest met pa.

    Hij wilde dat ze deze week nog zouden beginnen met de chemo, maar er is geen plaats meer,

    helaas er zijn heel veel zieke mensen denk ik.

    Dus nu wordt het a.s. maandag de eerste en dan 3 opvolgende dagen, hij mag wel gewoon mee naar huis

    en dan de volgende dag weer terug.

    Ben heel benieuwd maar gelijkertijd ook erg bang, hoe hij er op gaat reageren en zo.

    Afwachten is het enige wat we op dit moment kunnen doen.

    Ik hou je op de hoogte.

    groetjes Jannet

  • marijke

    Hoi

    Ik las je berichtje opeens. Ik heb mijn moeder van 56 jaar vrijdag 1 noverber 2009 moeten cremeren. Ze had leukemie en na ongeveer 9 weken was ze er opeens niet meer. Ik zelf heb ook 2 kleine kindjes. 1 van 6 en 1 van 3 jaar. Ik heb een tip voor jouw….zeg open en eerlijk wat er met oma aan de hand is en laat je kids zelf bepalen wat ze er mee willen doen. Dit is voor jouw kinderen een begin aan het rouw proces. ( Hebben wij geen tijd voor gehad ze was in eens weg terwijl de prognose goed was.) En voor je zelf…..Praat met je moeder desnoods met veel gehuil, wees open en eerlijk. Het doet pijn maar nu kan het nog…maak foto`s of schrijf in een schrift . Dit deed mij en mijn kinderen veel goed. Ik wens je heeeeeel veeeel sterkte toe en al het goeds van de wereld.

  • wendy j&d

    Mensen met kanker hebben vaak rode vingertoppen, misschien jouw pa ook? Als zijn vingertoppen weer normaal van kleur worden dan is de chemo aangeslagen (die tip kregen wij).

    Succes hoor ik hoop dat hij goed reageerd op de chemo.