Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
viooltje
Hallo allemaal,
Mijn naam betekend viooltje; één van de weinige dingen m.b.t. mezelf.
Mijn lieve man heeft tot twee maal toe kanker gehad binnen een tijdsbestek van tien jaar. Toen hij voor het eerst ziek werd kenden wij elkaar een half jaar. Lichamelijke gevolgen van zijn kanker en de behandeling daarvoor; chronische vermoeidheid en onvruchtbaarheid. De eerste keer, kanker met uitzaaiingen, werd hij behandeld met chemo. De 2de keer, geen uitzaaiingen, bestraling.
Een jaar nadat hij voor de 2de keer behandeld was bleek ikzelf Hodgkin te hebben. Ik had “geluk”, eerste stadium, wel chemo.
Een jaar later kreeg mijn moeder de diagnose nierkanker met uitzaaiingen, onbehandelbaal. Nog geen jaar later overleed zij.
Na de kanker heb ik te kampen gehad met veel lichamelijk ongemakken. Hoofdzakelijk spier en gewrichtspijnen die steeds meer levensbepalend werden. Afgelopen jaar heb ik deelgenomen aan een revalidatieprogramma voor mensen met chronische pijn. Het reïntegreren op de werkvloer gaat langzaam en met veel ups en downs.
Mijn man werkt dag in dag uit met chronische vermoeidheid. Ik zie hoe belangrijk zijn werk voor hem is en de strijd die hij levert om het ook maar enigszins vol te houden. Moeheid is bepalend voor een groot deel van ons levensritme. Mijn man zal dit jaar zijn baan verliezen.
Ruim een jaar geleden constateerde men bij zijn moeder darmkanker. Een operatie volgde. Nog geen uitzaaiingen. Nu wel. Chemokuren maar slechts bedoeld om de ziekte af te remmen.
Waarom ik dit schrijf? Al zeker 8 jaar proberen wij iets van ons leventje te maken. Onze dromen zijn weg. Onze tijd gaat op aan kanker, vechten, verliezen en andere mensen bijstaan en het ziet er naar uit dat dit het leven voor ons is.
Ik ben moe, wil niet meer. Ik ga door om een steun te zijn voor mijn man en schoonmoeder. Ik ga door omdat ik mijn man en mijn vader geen verdriet wil doen. Ik weet alleen niet meer hoe lang ik nog door kan gaan. Ik ben zo ongelovelijk moe van alles. Ik vecht al lange tijd tegen depressie. Met hulp van pilletjes en ene psycholoog. Ondanks dat……..
Hoe hou ik dit vol? Eigenlijk weet ik zelfs niet meer of ik dit nog langer vol wil houden.
