Vannacht heb ik gedroomd dat een engel aan mijn bed stond.
Een engel wiens woorden goud waren.
Een engel die door mijn haren streek en me vertelde dat alles goed zou komen.
Een engel die me een kus op mijn voorhoofd gaf en me vertelde dat ze nooit ver weg zou zijn.
Een engel die mijn hand pakte en me vertelde dat ik niet bang hoefde te zijn voor wat komen zou.
Een engel die me optilde, me vastpakte en me vertelde hoe bijzonder ik ben.
Een engel die weer afscheid nam en door leegte werd vervangen.
Vannacht heb ik gedroomd dat een engel aan mijn bed stond.
Een schitterende engel van wie ik nu besef wie het is ?
Die engel ben jij mama bewust en onbewust ben je er als ik je nodig heb:
In mijn angstige slapeloze nachten, bang voor wat er komen gaat.
Maar ook in mijn lollige momenten want dan lach je stiekem met me mee.
Mama ik weet nu waar je bent als je niet bij me bent,
Want meer dan de helft van mijn hart dat ben jij.
Jij bent de engel die over me waakt en voor eeuwig bij me zal zijn,
en daarvoor lieve mama ben ik je oh zo dankbaar.
Ik hou van je.
Dit gedicht wik ik straks opdragen bij haar crematie als het zover is … Wat vinden jullie ervan?