mijn opa

• 

  sandra

  20-10-2006 23:37

  ik heb hier al meer gepost over mn opa.

  hij is 5 nov.2005 overleden aan longkanker,

  het is nu bijna een jaar geleden dat hij overleden is.

  ik was er helaas niet bij toen hij overleed,

  gelukkig mijn ouders(mn moeders vader)wel.

  hij was erg rustig ingeslapen.

  ik mis hem nog erg.en kan nog niet geloven dat hij overleden is.

  tijd gaat ook zo snel

  het ging erg lang slecht met mij.at erg slecht.en moest verplicht en baan nog zoeken.

  ik kreeg een nieuwe drukke baan.maar mn opa bleef telkens in mijn hoofd zitten.erg veel verdriet en vragen waarom hij?

  ik ging steeds slechter eten en drinken en viel erg af.

  nu gaat t iets beter met me.maar nog niet helemaal.dit wou ik ff kwijt..

  iedereen heel veel sterkte!

  liefs sandra

  Rapporteren
• 

  sandra

  20-10-2006 23:45

  en ik zie mijn oma ook achteruit gaan., 80 jaar en licht dement,

  ze heeft een klap gehad,

  soms voel ik me schuldig als ik lol heb.

  morgen 21 oktober ga ik naar marco borsato.ook om afleiding.

  maar voel me ook een beetje schuldig.

  ik had een erge hechte band met mn opa.

  toen hij ziek was zei hij tegen me;je leven gaat door san.

  straks ben ik er niet meer,en maak er wat van.

  blijf niet aan mij denken.

  ik waak over jullie.

  ik denk dat het nooit slijt.

  stukje bij beetje.

  maar nooit helemaal..

  met mijn huisarts kan ik er niet echt over hebben,

  met mn vriend(is zijn vader feb.2005.)verloren.kan ik er wel goed over praten,

  maar wil hem niet tot last zijn,

  sorry ik moest dit echt ff kwijt.

  nogmaals jullie ook allemaal heel veel sterkte!

  liefs sannie!!

  Rapporteren
• 

  ¥ Lotje ¥

  21-10-2006 09:56

  Sandra . het slijt wel maar vergeten doe je het nooit .Maar je opa heb wel gelijk . wij gaan door en je moet je verdere leven toch iets van maken . neem die woorden aan van je opa toen . En zeg hem in je hart dat je bij hem ben . weet zeker dat het luk.En niks je eigen schuldig zijn . Zo is eenmaal het leven toch…..Men komt en eens gaan we…vreugde maar ook verdriet zit in het leven .

  Rapporteren