Zoals jullie misschien weten kregen we deze week de uitslag van mama's CT scan van haar hoofd. Deze was gemaakt om te kijken hoe het met de uitzaaiingen zat op haar schedel, er zat al wel wat dat wisten we maar omdat ze laatst een epileptische aanval had gehad wilden ze kijken waar de druk precies zat. Je bereid je dan voor (voor zover dat kan) op slecht nieuws maar ondanks alles zijn we helemaal lamgeslagen … er zitten nu ook uitzaaiingen in haar hersens Ze is erg bang want tja iedereen kan zich wel bedenken wat er gebeurd als het al in de hersenen zit, en eigenlijk wil ik daar niet teveel aan denken omdat ik weet dat op het einde mijn moeder een compleet ander persoon zal zijn. Ze krijgt nu 5 a 6 keer bestralingen in Arnhem om de uitzaaiingen in te kapselen zoals dat heet, zo wordt het geremd en kan het niet zo snel de hersens doorgaan maar de bestralingen op zich brengen al heel wat consequenties met zich mee, het is alleen afwachten wat precies. Ik heb bijna niet gehuild, voel me verdoofd en leeg maar probeer gewoon door de gaan ook voor haar en Collin maar jeetje wat is dit moeilijk zeg. Ik ga zo even weer naar de huisarts met Collin (vanwege de uitslag) en dan kaart ik ook aan dat ik over 1 week zeker nog niet in staat ben om te gaan werken, ik probeer nog een tijd in de ziektewet te blijven en dan maar zorgverlof op te nemen, ik kan zo gewoon niet in de winkel staan en vrolijk mensen gaan helpen, die energie heb ik nu nodig voor andere dingen. Ik wil zoveel mogelijk bij mama zijn en er voor haar zijn want nu kan het nog en werken kan ik de rest van mijn leven nog! Het leven is raar ik zie een prachtig ventje van wie ik oh zo veel houdt opgroeien en ik zie mijn mama van wie ik ook zoooooveel houdt doorgaan … Verder weet ik even niet wat ik nog zeggen kan …
Dank jullie wel voor het luisteren …