Het afsprakenbureau was vrijdagmiddags dus dicht. Gistermorgen (maandag) gelijk gebeld en situatie uitgelegd. Ik kreeg te horen dat ik vanmorgen gelijk al om 8.45 uur terecht kon.
De paniek sloeg toen helemaal toe, want waarom gaat dit allemaal zo snel en word ik overal zo snel geholpen? Je kent de gedachtegang wel: “Zie je wel het is dus allemaal goed fout nu iedereen er zo'n spoed achter zet…..!â€Â
Maar aan de andere kant natuurlijk gelukkig dat het allemaal snel kan, want dan heb je eerder zekerheid. Mijn man ging natuurlijk mee. Bovendien was het ook wel noodzakelijk aangezien ik gewoon gisteren en afgelopen nacht mijn nachtdiensten heb gedraaid. Erg helder zit je anders niet achter het stuur.
Wij zijn vanmorgen bij de dermatoloog naar het ziekenhuis geweest. Volgens hem lijkt het geen agressieve melanoom, maar de oppervlakkige vorm van huidkanker: basaalcelcarcinoom. Zekerheid hierover komt pas na het lab. onderzoek.
Zijn voorstel was om er eerst d.m.v. het bekende appelboortje wat uit te boren en te laten onderzoeken. Resultaat is dan over 2 weken bekend. Andere optie was om ze er op voorhand helemaal uit te snijden. Is gelijk wel een drastische ingreep en meer littekens en dergelijke. Maar zo’n litteken interesseert mij geen ene rotmoer, als die moedervlekken er wat mij betreft maar zo snel mogelijk weggehaald kunnen worden. Eruit met die ….dingen! Ik wil geen enkel risico en dan maar een littekens (Zit ik letterlijk en figuurlijk toch al vol mee ). Beter dan vroeger dood dan ik zou willen. Ik ben “pas” 47 jaar!
Hij stelde voor om het dan maar snel te doen. Dat wil zeggen: hij had in de andere spreekkamer nog een patiënt zitten, waar hij nog naar toe moest en daarna kon hij ze wel gaan wegsnijden!!!!!!!!!
Onze verbazing was groot en ik kon mijn geluk niet op. Dat het allemaal zo snel kon had ik niet verwacht. En zo stonden mijn man en ik op deze dinsdagmorgen al vrij snel weer buiten op de gang, waren de plekken verwijderd en gehecht en zijn we eerst maar koffie gaan drinken. We zijn er nog steeds verbaasd over dat het allemaal al is gebeurd. Het verwijderde spul wordt opgestuurd voor onderzoek en over 2 weken ik dan thuis door de dermatoloog gebeld met de uitslag over wat het nu is. Als het niets is, dan is dat natuurlijk het mooiste. Maar als het na onderzoek dus duidelijk is om welk soort huidkanker het gaat, wordt verdere behandeling besproken (bestralen o.i.d.).
Maar dat zien we dan wel weer. Voorlopig zijn die dingen uit mijn lijf weg en dat is het voornaamste. Mijn man heeft me weer naar huis gebracht en tegen 12.00 uur lag ik dan eindelijk in bed na mijn nachtdienst en alle enerverende ervaringen/spanningen van de laatste uren.
Heb nu alleen wel wat meer napijn dan ik had verwacht., maar dat is dan maar zo en dat wordt vanzelf wel weer minder. Bovendien zijn er genoeg paracetemollen in huis en zal het morgen weer een stuk beter zijn.