Met verbijstering lees ik alle verhalen op deze site. Wat zijn er veel sterke, moedige en dappere mensen!
Helaas vind ik het op dit moment moeilijk om sterk, dapper en moedig te zijn. Vorige week donderdag heeft mijn vader (58) te horen gekregen dat hij blaaskanker heeft (stadium G3). Vrijdag krijgen we de uitslag van zijn longfoto's en CT scan. We hopen het beste en proberen positief te blijven, maar het valt me zo nu en dan heel zwaar. Ik merk aan mezelf dat het helpt om erover te praten, maar daarnaast voel ik me schuldig om mensen met mijn onzekerheid / machteloosheid (hallo … het draait niet om mij!) ‘lastig’ te vallen.
Graag wil ik sterk, moedig en dapper zijn voor mijn vader (die ontzettend dapper is!), en misschien heeft er iemand die mijn verhaal leest tips om met deze ziekte om te gaan. Daarnaast zijn natuurlijk alle andere tips welkom (bijvoorbeeld wat er allemaal buiten het reguliere cirquit goed is voor een hele lieve papa met een boos gezwelletje in zijn blaas). Hij drinkt nu paardenmelk (wat goed schijnt te zijn voor het immuunsysteem) en slikt aloe vera tabletten (zelfde reden). Wellicht zijn er nog andere kleine dingen die mijn vader een nog sterkere man maken dan dat hij is.
Liefs,
Suzanne