vind het maar moelijk

mariska

09-07-2006 18:10

hoi hoi,
wil toch ook een berichtje plaatsen op dit pribbord, en hoop op herkenning en reacties!
mijn moeder heeft borstkanker,alle kuren achter de rug, en is nu nog om de drie maanden op controle.
straks word dit om het jaar.
ik ben 27, en ik vind het erg moelijk om met dit om te gaan.
voel telkens angst en ben soms echt bang om mijn moeder kwijt te raken, en om te gaan met deze ziekte.
heeft iemand voor mij tips, ervaringen,of dingen wat hielp om wat te ontspannen..
ik wil reeel blijven, het gaat nu goed met haar,ik wil mezelf niet gek maken met gedachtes.
ben al blij dat ik het even op kan schrijven!
Yvetje

09-07-2006 20:10

Hoi Mariska,
Tja helaas kan ik me heel goed voorstellen hoe je je voelt. Mijn moeder heeft ook borstkanker en heeft een borstamputatie gehad. Helaas toch uitzaaiingen gekregen, maar gelukkig zit de behandelingen daarvan er bijna op. Tot nu toe zijn de berichten van de arts (!) positief. En dat laatste is waar ik me aan vast houd. Natuurlijk speelt er af en toe een duiveltje in m'n hoofd. Die me bang maakt dat ik mijn moeder kwijt raak, maar ik probeer me vast te houden aan de feiten, let wel alleen die feiten over m'n moeder, niet over andere mensen met borstkanker. Want als je daar naar gaat kijken, kun je er hoop uit halen, maar kan je er ook veel ellende in vinden.
En ik praat er over met m'n moeder, en tik hier af en toe een berichtje. Het verwoorden van je gevoel is belangrijk, daardoor maak je een beetje ruimte in je hoofd om er weer even tegen aan te kunnen. Althans zo werkt 't voor mij.
Nou ik hoop dat je er iets aan hebt Mariska, maar bedenk ook dat 't nu niet zo gek is om deze gevoelens te hebben hoe Kl.te ook. Ik wens jou wel heel veel succes en sterkte en je moeder beterschap toe.
Doeiii Yvetje
Miranda

09-07-2006 21:43

Hoi Mariska…
Heel begrijpelijk…..herken het wel, mijn zoontje heeft kanker gehad…en gaat nu om de 4 maanden voor controle……blijft altijd een spannende tijd….stukje angst van het zal toch niet ….Toch kan ik je vertellen, dat er bij mij steeds meer rust komt….steeds een stapje verder…..steeds meer een beter gevoel krijg……geef het de tijd!!!Probeer het vertrouwen terug te vinden……maar wat ik al zei geef het de tijd…..Je gevoelens mogen er zijn! Stop ze niet weg! Praat erover, schrijf het van je af…..Kan enorm opluchten!!
Ik wens je heel veel sterkte!! Kop op!!
Lieve groet, Miranda
www.website-rowan.tk
Marieke

09-07-2006 22:39

Ik dacht niet dat het kon, maar het went. Mijn vader is een aantal jaren (5) kankervrij geweest, helaas toch uitzaaiingen die er fataal uitzagen. Hij krabblede op, blijft onder controle (om de 6 weken bloedonderzoek, om de 3 mnd scan) en de eerste tijd was ik letterlijk ziek als het onderzoek en de uitslag er aan zaten te komen (hoofdpijn, zeer vermoeid, misselijk, buikpijn, bij mij dus).
Ondertussen zijn we 3,5 jr verder, ruim alweer, en hoewel hij niet zal genezen en de controles levenslang zullen blijven, is er veel vertrouwen in zijn gezondheid. Niemand kan voor je bepalen hoe je je zou moeten voelen. Ik kan voor mezelf zeggen dat de controles spannend blijven, maar de grote angst is weg.
Probeer vertrouwen te hebben in de artsen, de controles zullen mischien spannend blijven, maar probeer tegen jezelf te zeggen dat ook bij slecht nieuws, de artsen niet machteloos zijn. Dit heeft mij geholpen. Maar nogmaals, jij bepaalt wat goed is voor jezelf. En inderdaad, je mag bang zijn, en je mag hier best over praten. Probeer te genieten van wat je wel hebt, en wie weet hoe ontzettend veel dat is.
mariska

10-07-2006 21:38

ik wil jullie bedanken voor jullie reacties, ben blij dat ik mijn verhaal hier een beetje kwijt kan!
chenille

15-07-2006 10:49

Mariske, ik kan je niet helpen , maar ik wens je wel alle sterkte toe
Bien

19-07-2006 12:07

Mariska,
ik heb helaas vorig jaar mijn vader verloren na een ziekbed van maar 3 maanden. Ik kan me dus niet voorstellen hoe het is om voortdurend in spanning te leven, bij mijn vader kregen we meteen te horen dat het terminaal was. Maar wat ik je wel hoop mee te geven, is dat je vooral niet moet vergeten te genieten. Ga lekker naar buiten met je moeder, daar geniet zij ook van. Probeer de gewonen, kleine, verwendingetjes te blijven doen die je altijd deed voordat je wist dat ze ziek was. Probeer haar niet als zieke te behandelen, want zij voelt zich sterker als jij haar als sterke vrouw behandelt.
Maar vergeet vooral niet te praten. Het is voor je moeder zelf ontzettend eng wat er allemaal gebeurt en als jullie je zorgen kunnen delen, dan zal dit jullie band versterken. Je hoeft niet altijd sterk te zijn, je mag best laten merken dat je je af en toe zorgen maakt. Ze is tenslotte nog steeds je moeder, dus waarschijnlijk wil ze ook niets liever dan je op dat soort momenten troosten. Want dat kan ze, ondanks het feit dat haar lichaam haar wil niet opvolgt. Ze kan nog steeds je moeder zijn.
En ik hoop dat alles goedkomt, dat ze geneest. Mijn vader is overleden aan kanker, mijn schoonmoeder is alweer jaren schoon (ook borstkanker). De angst blijft, maar ze leeft wel veel bewuster, ze geniet veel meer dan daarvoor.
Heel veel sterkte!
Liefs Bien

vind het maar moelijk

mariska

Yvetje

Miranda

Marieke

mariska

chenille

Bien