Gemis!

  • Anne

    Ik zou graag even mijn hart willen luchten. A.s. zaterdag is het een jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Het doet zo verschrikkelijk veel pijn. Mis haar ontzettend en voel me zo onrustig en eenzaam. Heb echt genoeg mensen om mij heen maar het verdriet zit zo van binnen. Niets meer kunnen delen, niet meer samen lachen, een knuffel, gewoon de onvoorwaardelijke liefde die zij mij gaf en ik haar. Ik weet dat ze nog bij me is. Er is in dit jaar zoveel gebeurd wat ik niet meer echt heb kunnen delen. Het gemis, de pijn word alleen maar erger. Ze heeft me zo op het hart gedrukt dat ik niet moet verzanden in mijn verdriet, ik doe mijn best maar het is zo ontzettend moeilijk. Kan mijn draai helemaal niet vinden, en ja hoe kan dit eigenlijk, mijn moeder is mijn alles. Ik zie wel op tegen zaterdag en aan de andere kant is het een dag net als alle anderen, met pijn en gemis en de gewone dagelijkse dingen. Vooral ook veel terug denken, nu kan ik nog zeggen vorig jaar was ze er nog. Wat is ze de laatste week snel achteruit gegaan en daardoor heb ik nog steeds niet echt het gevoel dat ik toen afscheid heb kunnen nemen. 1 ding daar ben ik blij om, dat zij geen pijn meer heeft! Wat wilde ze nog graag blijven leven, wat heeft ze gevochten, 4 jaar lang, wat ben ik zo ontzettend trots op haar!! Ze is altijd bij mij en dat troost mij op sommige momenten maar wat doet het missen zo ontzettend veel pijn.

    Waarom….

    Ik weet dat ik mij dat niet moet afvragen en dat ik er nooit antwoord op zal krijgen. Je hebt er niets aan maar wat ben ik soms boos.

    Mam ik hou zoveel van je en ik ben ontzettend trots op je!!

  • petra

    ik snap wat je voelt, ik voel me net zo, mijn moeder is vier maanden geleden overleden aan nierkanker, ze had uitzaaingen overal, de botten, de lever enz.

    Maar wij hoorden het nieuws pas op 8 december 2005, en 9 januari 2006 was ze er al niet meer. ik begrijp je, de glans is er van af als je geen moeder meer hebt, ik mis haar ook heel erg en kan de draad niet oppakken. ik heb een lieve vriend en lieve dochter, maar toch. misschien komt het ook dat ik helemaal geen ouders meer heb….ik wens jou toch heeeeeeeel veeeeeeel sterkte toe, en weet dat er mensen zijn die zich ook zo voelen, troost misschien een klein beetje. kijk eens op de site van rouwverwerking. liefs petra

  • Anne

    Dank je wel Petra voor je bericht, jij ook heel veel sterkte, wat is het snel gegaan bij je moeder. Het is zo'n verschrikkelijke ziekte die vaak zo laat wordt ontdekt.Wat zul je haar missen.

    Heel veel kracht en troost!

    liefs Anne