Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
~*~ Ilona & Collin (12-08-05) ~*~
Hoi allemaal hier ben ik weer eens met een echt verhaal!
Hier gaat het redelijk … ben op het moment slecht in orde, kreeg gisteren opeens keel en oorpijn maarja niks aan te doen, denk dat het toch komt doordat ik slecht slaap en veel stress heb waardoor mijn weerstand slecht is. Ik ben gisteren bij mama geweest en toen Collin in bed lag zijn we samen even naar de stad gegaan, we zijn in 2 winkels geweest waar we dik 2 uur over hebben gedaan, mijn god wat gaat mama erg hard achteruit. Ze loopt zo langzaam een vrouw met een rollator haalde ons in \smile{onduidelijk} toen we wat zijn gaan drinken hebben we gepraat over haar en toen moesten we allebei huilen. Ze gaf toe dat ze het moeilijk vond om door te gaan omdat ze bijna niks meer kan, daar heeft ze veel moeite mee, logisch! Hebben gepraat over de crematie, heel confronterend maar noodzakelijk en belangrijk voor haar. Ik heb haar gezegd dat ik sterker ben dan ze denkt en ze met mij wel kan praten over haar laatsen wensen, ik wil zorgen dat ze straks gaat zoals ze dat zou willen. Ze heeft nu besloten dat ze geen kerkdienst wil maar alleen een dienst op het crematorium. Van de week heb ik heel lang met Ralph gepraat over alles. Normaal ben ik geen binnenvitter maar dit alles is me zo aan het veranderen … opeens besefte ik dat. Normaal praat ik over alles met de mensen om me heen en nu krop ik alles onbewust op, ik merk dat ik mijn vriendinnen niet bel omdat ik geen zin heb om te praten, nu ben ik dus bang dat men me hierdoor laat vallen omdat ik toch niks van me laat horen. Zelfs Ralph zei dat hij me zo niet kent, daarom is het maar goed dat ik hulp ga zoeken want dit gaat niet goed zo, oke ik ben wel sterk zo maar ik moet wel Ilona blijven natuurlijk. Gelukkig is Collin er nog, ik kan het wel 1000 keer zeggen maar ik ben zo dankbaar dat ik hem heb, ik merk dat ik erg veel over hem praat (misschien tot vervelends aan toe) maar hij is op het moment mijn enige lichtpuntje. Tuurlek heb ik er dagen bij dat alles goed is en ik een goede dag heb maar toch verlang ik naar betere tijden, als die ooit mogen komen want het is allemaal niet makkelijk sinds mijn vader in 1989 overleden is. Er zijn tussendoor hele mooie dingen gebeurd maar de mensen die zelf wat mee hebben gemaakt weten dat de slechte tijden vaak toch overheersen.
En kijk nu eens … zit ik mijn hele leven en gevoelens aan een stel vreemden te vertellen, voelt op de een of andere manier toch veilig, raar he!
