geef nooit op!

  • stichting samen-sterk

    Hallo ik ben Riet, en heb mijn man -zus-opa-vader verloren aan kanker

    in 2003 ben ik begonnen met een vrijwillige stichting voor het begeleiden van kanker patienten en hun naaste familieleden, in de achterhoek. ik maak natuurlijk heel veel nare dingen mee, maar ik kan jullie zeggen een ander helpen met een arm om je heen of begrip tonen voor de naaste familieleden in moeilijke tijden? ik doe dit met empathie en sta iedereen bij, en toch voor mij ook een verwerkings proces. Mijn zus had borstkanker maar dat was in 1981 toen werd er niet opelijk over gesproken,en overleed toen al snel. Nu mag men er openlijk over praten .

    En ik moedig dit ook aan van je afpraten geeft steun, en met lotgenoten praten? veel kracht. Heb nog, twee andere zusjes, van de een zijn al haar beide borsten door de kanker weggehaald, bij de ander die kreeg baarmoederkanker te horen.Mijn vader is overleden aan botkanker en mijn opa overleed aan longkanker. Mijn man had 7 soorten kanker, Longkanker -Lymfklierkanker - darmkanker- lever kanker - botkanker - grote gezwellen aan zijn kin. soort bot kanker - en zijn nieren werke al niet meer.

    Hopelijk kan het een troost zijn om de mensen die nu in spanning zitten?

    als ik zeg veel sterkte en kracht voor iedereen.

    Iedereen die deze situatie mee maakt veel sterke en een goede raad!

    je bent niet alleen , geef nooit op!!

    veel groetjes uit de achterhoek, riet

  • mizz

    Hoi Riet,

    Ik wens je sterkte,kracht en moed om dit vrijwilligerswerk te blijven doen.

    Soms is het heel moeilijk om er open over te praten omdat sommige mensen in de ontkenningsfase blijven zitten,of in de depressiefase.

    IK heb het alebei jammer genoeg meegemaakt.

    Nu staan we binnenkort weer voor een afscheid van onze diebare moeder en Oma,verder wacht onze vader en opa nog op de uitslagen van een grote buikoperatie.

    Hebben ze alles weg kunnnen nemen of niet??

    Het blijft spannend,allemaal ook nog zo jong,en hoe begeleidt je je kinderen.

    Die vroegen al wanneer ik het kreeg.Het komt bij ons zo ontzettend veel voor,we staan er niet te veel bij stil.Zolang de arts niet zegt,we kunnen verder niets voor u doen,u hoeft niet meer terug te komen dan geven we niet op en gaan we er voor,dan zijn we optimistisch omdat we al zo vaak de andere boodschap kregen.

    Nou alle lotgenoten heel veel sterkte,

    \liefs Mizz