het blijft moeilijk

• 

  cindy

  07-03-2006 09:59

  hallo

  Ik zal me even voorstellen

  ben nu 29 jaar en ben beide ouders verloren,ik was 17 toen mijn moeder overleed en 12 toen mijn vader overleed

  heb mijn moeder zelf verzorgd en dat was heel zwaar zei had een hersentumor en daardoor moeilijk met elkaar te communiceren mijn zus liet het afweten die woonde op zich zelf,ben inmiddels getrouwd en heb 2 kinderen en kanker komt veel voor in mijn familie,bij mij is voor de tweede keer een bottumor geconstateerd was toen gelukkig goedaardig en ze doen nu onderzoek of het goed is ,erg spannend Heb nog steeds veel verdriet dat je ouders je niet heb zien trouwen en je kindjes niet kunnen zien het gemis blijft,ben 3 maanden in een herstellingsoord geweest en heb daar veel aan gehad

  ik wens iedereen hier veel sterkte met alles weet hoe het voelt

  Rapporteren
• 

  jose

  07-03-2006 12:57

  Hallo Cindy.

  Ik weet hoe je je ongeveer voelt. Bij mij is het iets anders verlopen, ook mijn vader is overleden toen ik 16 was , en mijn moeder nu net 3 mnd terug aan borstkanker met uitzaaiingen in botten en hersenen. Het enige verschil is dat ik nu 34 , mijn moeder wel mijn zoontje van 4 jaar heeft meegemaakt. Maar dat is ook pijnlijk , maar voor jouw je moeder zo jong al verloren, je moeder en vader zou heel trots zijn op jouw en je kinderen. En als ik het zo hoor het gemis wat je nog steets hebt, vraag ik het bij mij af of dat ooit gaat verdwijnen. Nou Cindy heel veel geluk voor jouw, en dat het nou wat beter mag gaan.

  groetjes Jose

  Rapporteren
• 

  cindy

  08-03-2006 16:12

  bedankt voor je reactie,het gemis zal altijd wel blijven denk ik,nu met de kinderen wordt je er elke keer mee geconfronteerd,ze hebben maar 1 opa en oma en vaak in tijdschriften staan dingen over ouders en opa en oma (moeder en dochter ) dingen en ik kan niets met mijn moeder delen dat voel jij vast ook zo en dat doet toch zeer vaak wil je weleens dingen vragen over bv hoe jezelf was op de leeftijd van je kinderen nu

  ik wens je heeel veel sterkte!

  cindy

  Rapporteren
• 

  Theo Arling

  25-03-2006 22:38

  Beste Cindy,

  Ik heb je verslag gelezen.

  Ik ben mijn vader en stiefvader ook kwijtgeraakt aan kanker en men heeft heel lang gezocht en geexperimenteerd om er achter te komen wat er aan de hand was maar tegen de tijd dat ze het wisten was het te laat.

  ik heb van de huidige geneeskunde geen hoge pet op.

  De reden dat ik op je bericht reageer is omdat ik 1 jaar geleden met een arts in aanraking ben gekomen die gespecialiseerd is in het genezen van ongeneeselijke ziekten. Wat kanker aangaat heeft hij een succesrate van 92 a 96%.

  Deze arts woont in Ghana en ik heb hem leren kennen omndat ik aan een ontwikkelingsproject deelnam in Ghana.

  Een vriend van mij is 2 jaargeleden opgenomen in het ziekenhuis nadat hij in Nederland was opgegeven na 5 maanden kwam hij weer terug in Nederland en hij kon weer lopen, praten en voelde zich een stuk beter.

  2 maanden geleden is er een jongen van 42 jaar opgenomen die voor de helft verlamd was omdat hij een beroerte heeft gehad hij kan nog maar 2 woorden zeggen en heeft geen gevoel meer in 1 aqrm en 1 been nu na 2 maanden kan hij weer zonder krukken 10 passen lopen en het gaat de komende maanden nog meer verbeteren.

  Mocht je meer informatie willen hebben dan kan ik je een DVD sturen met aanvullende informatie en de behandelswijze van de dokter.

  Met vriendelijke groet,

  Theo Arling

  Tel. 010-2342244 of 06-55171989

  Rapporteren