Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
~*~ Ilona & Collin (12-08-05) ~*~
Nou gisteren ben ik dus weer de hele dag bij mama geweest en tja het was weer helemaal niks, heb me weer de ogen uit de kop gehuild, de avond ervoor hebben Ralph en samen liggen huilen in bed, Ralph omdat ik zoveel verdriet heb en ik omdat ik zoveel verdriet om mama heb. Toen is dus gisteren op stond was ik net zo'n black molly met die dikke ogen. Mama heeft nog steeds erg veel pijn in haar maag, ze krijgt steeds ontzettend pijnlijke krampen en mag blij zijn als ze wat binnen kan houden, ze is nu al 6 kilo afgevallen in 3 weken tijd. Gisteren heeft Guus de internist gebeld, haar eigen was op vakantie maar omdat het echt niet langer kan zo mag ze vandaag naar de vervanger van de vervanger komen om 13u30. Daar gaan ze kijken wat en of ze wat kunnen doen, ben zelf een beetje bang dat ze weer opgenomen gaat worden maar als ze daar in goede handen is dan is het zo. Nu denk ik opeens weer aan wat ik gisteren zag … ik was dozen aan het inpakken voor mama want zaterdag gaan ze overhuizen naar hun nieuwe flatje en op het kastje lagen de geschreven rouwenvelopen al … toen moest ik heel erg hard slikken, steeds als ik er nu aan denk draait mijn maag 30 keer om. Ik heb van veel mensen al op de kop gekregen dat ik het niet zo op moet kroppen, niemand schijnt te begrijpen dat erover praten met gevoel (dus niet alsof ik het over de buurvrouw heb) gewoon teveel pijn doet. Ik ben ook zo boos en merk dat ik soms wel de hele kamer wil slopen, en dan die reclames dat zoveel % van alle patienten overleeft, waaaaaaaaaaaaaaar-om mama dan niet, dat snap ik niet!We hebben al vaak de hoop gehad dat het goed zou komen en de artsen dachten dat ook maar de laatste jaren is de zaak averechts gegaan en waarom? Ik steun ook elke maand het KWF maar soms denk ik waarom? Ik denk heel vaak waarom! Het gaat dus echt met ups en downs maar ik merk dat ik mezelf niet ben, ik ben kattig en snel geirriteerd en kan niet veel hebben. Ik zie ook erg op tegen de tijd als mama er niet meer is, na een maand verwacht iedereen dat je stopt met “zeuren” en de draad weer helemaal oppakt, maar dit verdriet zal na jaaaaaaaaaren niet versleten zijn, en ja ik moet door dat weet ik, ook voor mijn 2 mannetjes maar toch het verdriet is er ook, denk dus dat ik maar op zoek ga naar lotgenootjes, daar heb ik meer aan dan een zielenkraker die toch niet weet waar ie het over heeft.
Verder gaat het wel goed hier, heb megaveel zin in vandaag, ik ga winkelen met mijn lieve vriendinnetjes Daan en Joanne (Collin's vriendin) en natuurlijk gaat mijn venteke mee, moet nieuwe kleren hebben voor hem dus dat wordt shoppen, nou ja niet teveel want met een nieuw huis moet je ff zuinig aan doen. En daar stort ik me dan maar op de leuke dingen die er zijn en mijn eigen kleine clini-clowntje.
