Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Marja
Een gedichtje geschreven door een lotgenote met borstkanker.
Een potje
Ik heb thuis een potje
Op het potje staat verdriet
Ik doe er vaak verdrietjes in
Want als ze klein zijn huil ik niet.
Steeds als er iets tegen zit,
Er iets gebeurt wat ik niet wil,
Open ik het potje
Gooi het erin, heel stil.
Maar nu was de laatste druppel iets te veel
Van al die stukjes klein verdriet
Kreeg ik een brok in mijn keel.
Mijn hand begon te trillen
Verdriet vloog met golven uit de pot omhoog
Een traan begon te rollen
Ik voelde me erg rot.
Een onbedaarlijk snikken deed me trillen overal
Ik zat echt tot mijn haren
In het diepste, diepe dal.
Het was met rood omrande ogen
toen ik mezelf weer rustig kreeg.
Opgelucht keek ik naar mijn potje
Het potje, dat was leeg.
Dus zie ik iemand lopen
Rode ogen en heel bedeesd
Dan vraag ik niets meer
Dan weet ik haar potje is pas vol geweest.
prachtige gedichtjes schrijft zij he ? ik heb alledrie haar boekjes thuis liggen.. en heb er zeer veel steun van gehad! Heb de gedichtjes ook vaak gebruikt om aan anderen duidelijk te maken hoe ik me voelde…