Voor het eerst hier ...

  • ~*~ Ilona & Collin (12-08-05) ~*~

    Mijn naam is Ilona en mijn moeder (net 49) heeft al 12 jaar kanker. Ik zal even heel kort vertellen wat ze heeft en hoe de laatste 12 jaar zijn gelopen:

    Het is begonnen met borstkanker, ze hebben toen alleen het gezwel weggehaald en bestraald. Er was toen 3% kans dat het terug zou komen. Toen kwam het weer terug in dezelfde borst, deze hebben ze af moeten zetten, de borstreconstructie was ook helemaal mislukt dus dat was allemaal ellende. Ze kreeg ook chemo en lang leek het beter te gaan maar toen kreeg ze uitzaaiingen naar haar longen. Langzaam kwam we dichter bij nu, we hebben altijd geweten dat ze niet oud zou worden en de dag dat ik mijn mama zal moeten verliezen komt steeds dichterbij. Inmiddels heeft ze overal uitzaaiingen, vooral veel in de botten en op haar hoofd. De laatste weken heeft ze erg veel pijn, ze heeft al alle mogelijke behandelingen ondergaan van oud tot het allernieuwste maar niets slaat nog aan, ze heeft een hormonale kanker. Om haar botten aan te sterken krijgt ze elke maand APD, tegen botontkalking zodat ze niet zo snel iets breekt. De bestralingen tegen de pijn hebben de laatste keer ook niet geholpen en de pijnstillers zijn ook al opgevoerd.

    Gisteren vertelde ze dat ze naar de internist moest omdat ze al een week geen gevoel in haar voet had. Net belde ze dat ze is geweest, door uitzaaiingen zijn haar zenuwen bekneld en zal ze vanaf nu steeds minder gaan voelen in haar benen en uitval krijgen, ze mag geen auto meer rijden in ieder geval. Vanmiddag krijgt ze een MRI scan dan gaan ze kijken hoe en waar de beknelling zit, ze zal dan bestralingen krijgen maar de kans is minimaal dat dit iets uit zal gaan maken. Ik zag opeens al een beeld voor me dat ze in een rolstoel komt te zitten … oh mensen dit doet zo'n pijn!!!!!!!!!!

    Ik ben pas 25, getrouwd met Ralph en we hebben een zoontje Collin, hij is 12 augustus geboren en ik ben zoooooooooooooooooooo dankbaar dat mama mijn levensdroom, ons kindje mee mag maken. Hij gaat er ook 1 dag in de week heen als ik moet werken en 1 dag zijn we samen bij haar en dan doe ik alles in huis voor haar, gelukkig hebben ze nu net een flat gekregen waar alles gelijkvloers is met een lift daar zaten ze al zolang op te wachten en nu eindelijk is het zover. Mijn moeder is in 1998 opnieuw getrouwd trouwens, mijn vader heeft zelfmoord gepleegd toen ik 8 was.

    Mijn moeder is mijn aaaaaaaaaaaalles, het doet zoveel pijn dat het einde nu echt in zicht is …

    Wilde dit gewoon even delen en als mensen me willen mailen dan mag dat altijd naar ralph_en_ilona@hotmail.com, ik heb ook msn.

    Ik wens iedereen die een diebare heeft met kanker heel veel sterkte en doorzettingskracht …

  • ingrid

    jeetje ilona wat een verhaal ik ben er stil van en ik heb zelf ook al heel wat voor mijn kiezen gehad mijn pa is overleden aan leukemie ik weet dat dat ook kanker is maar ik blijf het een rot wood vinden

    maar jij heb ook al wat voor je kiezen gehad meid eerst je pa en was je nog zO jong en nu je moeder ik kan er in komen dat dat pijn doet ik ken het gevoel zo goed de pijn de angst en de onzekerheid je wil het niet geloven en blijf hopen dat iemand haar kan helpen je zal wel willen smeken heb ik ook gedaan in het ziekenhuis de artsen gesmeekt help hem maar ja ze zeiden alleen het heeft geen zin meer

    lieve meid ik wou dat ik wat kon doen voor je kon ik maar toveren maar ik kan dat heelaas niet

    ik hoop zo dat jullie sterk zullen blijven en geniet zoveel mogelijk van elkaar en lief dat je moeder een dagje op de kleine pas heeft ze hem lekker ff alleen voor haar

    ilona veel heel veel sterkte en geef je ma maar een dikke knuffel groetjes ingrid sterkte voor je hele familie en hoop dat je ma nog lang bij jullie mag blijven als ze zelf nog wil hoop ik dat het kan en dat er wat tegen de pijn te doen is

  • patrizia

    Hai Ilona,

    Ik vind het heel erg dat je dit moet meemaken. Ik heb er eigenlijk geen woorden voor. Ik weet helaas hoe je je voelt. Mijn moeder is 27 december 2005 overleden aan borstkanker met uitzaaiingen. Ik word in maart 25 en mijn moeder was/is ook mijn alles. Het is zo pijnlijk om te zien dat het einde in zicht is. Je voelt je zo machteloos…

    Bij moeder is het allemaal heel erg snel gegaan. Daarom kan ik je alleen zeggen, geniet van de tijd die je nog met je moeder hebt. Geniet van de kleine dingen en probeer er zo veel mogelijk voor haar te zijn. Ik hoop zo voor jullie dat er nog enige pijnbestrijding dmv de bestralingen.

    En gooi je verdriet eruit hier op dit prikbord. Dit doe ik ook, en het lucht heel vaak op. Mocht je me willen mailen dan mag dit ook. Mijn mailadres staat erbij.

    Ik wil jullie echt heel veel sterkte en kracht wensen.

    Liefs,

  • Marja

    Nu ik dit lees zie ik weer de gezichten van mijn dochters voor mij, toen ik in 2004 de diagnose borstkanker kreeg. Opeens realiseerde ik me weer hoe erg het is een zieke moeder te hebben. Mijn moeder is in 1989 overleden aan de ziekte van Kahler. Je bent als dochter zo machteloos. Hoe kan je je nou voorbereiden op het overlijden van je moeder? Ik ben gelukkig in het bezit van een positieve instelling en heb mijn drie dochters voorgehouden dat ze best verdriet mochten hebben maar hun eigen leven gaat door. Ik ben blij dat ik ze raad mag geven, ze kunnen zich uiten, ik heb ze tijdens mijn behandeling zoveel mogelijk verteld hoe ik me voelde. Het gaat nu goed met mij, we zijn met z'n allen heel dicht bij elkaar gekomen. Ik houd ze voor dat als ik toch wat eerder overlijd door de borstkanker en niet van ouderdom, zij de fakkel van mij over moeten nemen. In juli 2005 heeft mijn middelste dochter mijn eerste kleinkind op de wereld gezet. Ik kan niet voor hem zorgen vanwege zenuwpijn, maar alleen al naar hem kijken en aanraken maakt mij gelukkig. Mijn cirkel is rond, ik hoop de cirkel nog lang te kunnen bekijken. We koesteren de dagen en vooral de kleine dingen.

    Houd elkaar vast en komt het definitieve afscheid, maak er een waardig afscheid van.

    Sterkte, Marja

  • Annelies E

    Heel sterke vrouw ben jij

    Dat lijkt mij zo

    Kinderen zijn angstig hun ouders te verliezen

    Ik zie het hier bij ons

    Zij hebben wel zelf een partner

    Maar toch

    Mijn man is ongeneeslijk ziek

    Wanneer het einde is weten we niet

    Het gaat nu redelijk met hem

    Ik wens U veel sterkte