Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
ingrid
eerst veel sterkte allemaal ik kan met jullie meevoelen mijn vader had al een tijd last van een plekje in zn been hij kreeg er nachtemerries van wij naar de dokter en moesten bloed laten prikken ik heb gebeld voor de uitslag bleek hij bloedarmoede te hebben toen mijn nichtje overleed zat mijn vader op de bebgravenis van zijn kleindochter (ervoor al een kleinzoon verloren ) met veel pijn mijn broer reden naar het ziekenhuis daar wilde ze niet naar hem kijken veel herrie daar dar begrijp je wel op een ochtend is mijn vader tijdens zn werk bijna van de trap gevallen hij is direkt naar de dokter gegaan toen ik bij mijn moeder kwam was zij in tranene en zei papa word met de ambulance weggeghaald bij de huisarts ik ben erheen gerend in het ziekenhuis volgde veel onderzoeken savonds kregen we te horen dat me vader erg ziek was hij heeft veel gemo gehad en was op een gegeven moment schoon (algehele remise ) tussendoor vaak op controle ook daar werd gezegd u ziet er goed uit hoor maar verder niet veel gekeken alleen naar zn bloed ze lieten er een lange tijd overheen gaan voor hij weer moest komen en ja hoor het was helemaal terug en nog erger maar ze hadden geen gemo meer dus een alternatief een nieuw middel op de markt (proefkonijn dus ) omdat hij zo sterk was durfde ze dat wel aan mijn vader zal na een week naar huis mogen met pillen ja ja hij werd blind en verlamd en op 2 augustus de dag dat hij naar huis had gemogen is hij overleden en de huisarts in het begin maar zeggen het zit tussen zn oren hij moet naar een psygiater ja ja mooi verhaal van haar maar mijn pa had leukemie mevrouw bedankt dat u zo alert was want ze zei hij heeft niet gebled voor de uitsalg nou dat had ik zelf gedaan hoor en als een arts de ernst inziet neem je contact op met je patient en het leyenburg ach laat maar lieve artsen alleen volgens mjn was er wel gemo maar ja het nieuwe medicijn uitproberen op iemand van 109 kilo die zoveel had doorstaan ja was een optie ,,,,,,,,, maar wij zitten nu met het onmenselijke verdriet
sorry voor het lange verhaal maar ik ben blij d at ik het op heb kunnen schrijven praten is moeilijk alleen met mijn moeder en familie kan ik dat maar bij sommige vrienden heb je zoiets van o daar heb je haar weer ……….. ik hoop bij jullie niet bedankt voor het lezen en allemaal veel sterkte met alles
