mijn moedertje

amanda

02-01-2006 17:43

Hallo allemaal,
In mei 2004 kreeg mijn moeder te horen dat zij longkanker had en dat ze ongeveer nog maximaal 4 maanden te leven zou hebben! Wonderen gebeuren nog steeds want wij hebben haar nog steeds in ons midden. In november werd zij weer erg ziek, zij hield vocht vast, pijn in haar rug etc. In december zijn er weer nieuwe foto's gemaakt. Geen uitzaaiingen. De pijn blijft helaas, het vocht is ze kwijt en momenteel heeft ze heel veel pijn onder haar arm, borst en rug. Volgens ons zijn dat de lymfeklieren. Ze heeft weinig eetlust en ze eet niet zoveel, vooral omdat ze ook heel veel last van haar maag gehad heeft. Tja, ik schrijf dit allemaal omdat ik hoop dat iemand de symptonen herkent. Ik begrijp er helemaal niets van, ik had gedacht dat longkanker zich alleen zou uiten d.m.v. benauwdheid, maar zij vervalt van de ene klacht in de andere. Morgen komt de dokter en horen wij meer. Het belangrijkste op dit moment is dat ze geen pijn heeft, ze slikt morfine maar ze wordt daar zo duf van, wie heeft nog suggesties voor pijnbestrijding? Je voelt je af en toe zo machteloos! Ik heb nog steeds hoop…….
Ik wens iedereen heel veel sterkte dit komende jaar!
trudy

11-01-2006 18:59

hoi amanda
mijn vader kreeg 10 jan 2005 te horen dat hij longkanker had heeft chemo kuren gehad en heeft de hele zomer gefietst gewandeld dagjes uit met ons tot begin nov
heel veel pijn was ook niet te verklaren waar het weg kwam
weer allerlei onderzoeken geen uitzaaiingen maar wel pijn
toch bleek de tumor weer actief voor kerst de eerste chemo weer werd ontzetend ziek van de chemo blaren in de mond geen zin aan het eten en een gevoel dat de chemo niet had aan geslagen eerste kerst dag opgenomen in het ziekenhuis tweede kerstdag weer thuis was een hele piet
maar helaas op zijn verjaardag 31 dec mocht hij 63 worden heeft hij de moed op gegeven en is op 2jan 2006 thuis overleden
heeft ook morfine voor de pijn gehad
groetjes een heel verdrietige trudy
amanda

11-01-2006 20:36

Lieve Trudy,
Allereerst wil ik je condoleren met het verlies van je vader, wat verschrikkelijk. Het is zo gek, deze ziekte is zo onvoorspelbaar. Zo denk je…..hij komt er weer bovenop en zo is het toch ineens voorbij. Ik wens je heel veel sterkte bij de verwerking en acceptatie van dit enorme verlies.
Mijn moeder is nu 56 en de longkanker blijkt nu uitgezaaid te zijn naar haar botten, ook haar borstbeen. Ze gaan haar bestralen, volgende week is haar eerste afspraak. Ze neemt nu extra morfine tegen de pijn nu ze weet dat de pijn minder zal worden na de bestraling zodat ze dan weer af kan bouwen. Ze weegt nog maar 51kg…en ze is ontzettend zwak. Ik ben iedere dag bij haar, zij woont in Den Haag en ik in Delft. Ik ben zo dankbaar dat ik in de positie ben om voor haar te kunnen zorgen….koken, boodschappen, huis op orde…Ik besef maar al te goed dat het ineens voorbij kan zijn maar tegelijkertijd koester ik toch de hoop dat de bestralingen aanslaan en dat ze er weer helemaal bovenop komt!
Ik weet dat er een moment komt dat zij wellicht ook de moed zal verliezen maar daar wil ik nu nog helemaal niet aan denken….. Jij zit nu in al dit verdriet, het gemis, de leegte…….ik hoop dat je kracht kunt halen uit al die mooie momenten die jullie de afgelopen periode nog wel met elkaar konden delen. Weet dat het gemis tijdelijk zal zijn en dat jullie elkaar zullen weerzien….wanneer dat weet niemand…..en tot die tijd heb je er een beschermengeltje bij….hiervan ben ik overtuigd. Heel veel sterkte……Groetjes van Amanda
patrizia

11-01-2006 22:03

Hai Amanda,
Ik weet maar al te goed hoe je je voelt. Mijn moeder kreeg in oktober 2004 te horen dat zij borstkanker had. Chemo, een operatie en bestralingen volgden. In principe ging het heel goed met haar. Totdat ze wat vage klachten kreeg, volgens de oncoloog hoefde ze zich geen zorgen te maken. Maar de klachten bleven, naar de huisarts geweest, die stelde een verrekte spier vast. Maar toch bleef het gevoel er dat er iets niet goed was. Bij de tweede controle hebben we weer uitgelegd wat de klachten waren en weer wilden ze ons wegsturen. Maar ik heb geeist dat er een longfoto en een botscan werd gemaakt. Ik had een beetje het gevoel dat de arts ons aanstellers vond. Uiteindelijk is er toch een longfoto en een botscan gemaakt. De uitslag was niet goed, uitzaaiingen in beide longen en in de botten, verspreid over het hele skelet. Dit alles kregen we 8 december 2005 te horen. Uiteindelijk heeft mijn moeder nog een leverecho gehad, en daaruit bleek ook dat er vlekjes waren op de lever, ook uitzaaiingen dus. Mijn moeder had als klachten; hoesten, benauwdheid, braken, geen eetlust, gewichtsverlies en pijn in haar ribben. Die pijn bleek later afkomstig te zijn van haar botuitzaaiingen. Uiteindelijk heeft mijn moeder gevochten zo hard als ze kon, maar helaas kon ze het niet meer winnen van die rotziekte en is ze op 27 december overleden. Ik mis haar ontzettend, en denk vaak aan alle herinneringen die ik met/over haar heb. Geniet daarom van alle dingen die je met je moeder doet. Laat je niet afschepen door de arts, en vertel alle klachten die ze heeft, en blijf gewoon doorvragen.
Ik wens jullie heel veel sterkte en heel veel kracht toe.
Liefs, Patrizia
trudy

12-01-2006 19:26

hoi amanda
bedankt als eerste voor het opbeurende berichtje
geniet nog maar van de dingen die je samen kunt doen ik wens je voor de komende tijd ontzettende veel sterkte
groetjes trudy

mijn moedertje

amanda

trudy

amanda

patrizia

trudy