baarmoederhalskanker

plukje

29-12-2005 01:00

hallo lotgenoten,
ben op deze site gekomen en typte het woord baarmoederhalskanker in en wat blijkt?…. geen 1 hit, dus bij deze.
ik ben een vrouw van 38 en ik heb 31/2 jaar geleden baarmoederhalskanker gehad, ik was op dat moment ook al moeder(en echtgenote) van een dochter van 8 en een zoontje van nog geen 2 jaar. wat volgde was een periode van een hele zware operatie, mijn gehele baarmoeder + deel van mijn vagina en 1 eierstok + alle lymfeklieren werden verwijderd, daarna volgenden 5 chemokuren plus gelijktijdig 5 weken van bestraling, heb het geheel goed doorstaan, het was ontzettend zwaar, maar wel te doen! je wilt toch verder leven, of niet soms???? maar nu 31/2 jaar later loop ik toch tegen metzelf aan, het wil niet meer! heb de draad toen weer heel snel opgepakt we hebben een eigen bedrijf en natuurlijk de kids…, maar nu loop ik vast met al mijn angsten en (on) verwerkte emoties!!! wil niet zeuren, maar zijn er lotgenoten met wie ik eventueel zou kunnen msn-en of praten?
groetjes en een dikke kus van,
plukje
Linda

29-12-2005 10:07

Beste Plukje,
ik kan je helaas niet helpen uit eigen ervaring, ik hoop wat dat betreft er iemand anders is die zich in jouw verhaal herkent ÃƒÂ©n reageert.
Ik ben op dit pb gekomen door de darmkanker van mijn vader waaraan hij uiteindelijk (op hoge leeftijd) overleden is. Soms kom ik nog wel eens hier om lotgenoten te vinden/mensen die dan doormaken wat ik heb doorgemaakt een hart onder de riem te steken.
Bij deze; Ik hoop dat je jezelf weer terug kunt vinden, kun je hierover (ook) niet met je man praten? Hij heeft alles van dichtbij meegemaakt nietwaar…
Of een vriendin waarbij je je angsten kunt en durft te uiten?
Als er verder hier niemand reageert dan zou ik bijna zeggen; bel je oncoloog en leg je situatie uit en vraag of hij nog een praatgroep/andere mensen weet bij wie je je ei kwijt kan.
Ik denk dat het heel logisch is dat je nu alsnog tegen je eigen lamp aanloopt, dat bedoel ik niet rot hoor, maar een eigen bedrijf, twee kinderen ÃƒÂ©n natuurlijk al het strijden om beter te worden. Dan heb je ook niet teveel tijd over voor emoties en verwerken wat er allemaal met je gebeurd…
Beste Plukje, ik vind het wel heel knap dat jij, en je gezin zich hier doorheen hebben geslagen en ik hoop dat je iets, al is het maar een klein beetje, aan mijn woorden hebt. Ik hoop dat je iemand kunt vinden waarbij je je verhaal kwijt kunt en die jouw goeie feedback kan geven.
Blijf er zeker niet mee rondlopen Plukje, je bent nu al zover gekomen, laat het nou niet je angsten en emoties zijn die je eronder krijgen!!!!
Ik wens je heel veel succes en ik hoop dat je dit voor elkaar krijgt!
Laat nog eens van je horen,
Liefs en groetjes; Linda
plukje

31-12-2005 00:10

hoi linda,
bedankt voor je lieve woorden, deed me goed en lief van je dat je nog af en toe ander (ex) kankerpatienten een duwtje in de goede richting wilt(probeert) geven!
heb natuurlijk wel mijn man en vriendinnen met wie ik kan praten, maar krijg toch zolangzamerhand het gevoel(niet van mijn man)dat 31/2 jaar al zooooo lang geleden is(dus voor mij niet) en dat ik het nu toch maar es moest loslaten, maar het rare met kanker is dat het zo onvoorspelbaar kan verlopen en mijn lichaam heeft me al eens in de steek gelaten dus het vertrouwen in mijn lichaam is weg en het lijkt wel of dat met de dag erger wordt! krijg nu ook allemaal van die vage “klachten” waarvan je denkt: oh nee toch! zou toch niet! heb ook al een controlle overgeslagen afgelopen zomer ( ieder half jaar) maar ik moet dus nu in februari weer heen maar ik durf niet! ik ga heus wel mede te danken aan mijn man die me dit keer wel meesleurt, maar toch, wil met dit alles zeggen dat als je eenmaal kanker hebt gehad, het niet over is na een aantal jaren, de angst blijft altijd, sleep me er denk ik wel doorheen, moet wel, toch?
veel liefs,
plukje
marielle

31-12-2005 10:12

hoi plukje,
herkenbaar hoor.. dat je zo instort.. je hoort het echt vaker… je moet jezelf rust gunnen na alles om het te verwerken.. zo niet.. dan komt de klap later.. en dan kan het nog heel zwaar zijn..
misschien heb je iets aan de site; www.diagnose-kanker.nl veel kankerpatienten, maar ook heel veel expatienten.
en verder kun je misschien eens kijken bij de patientenvereniging? www.kankerpatient.nl hier vind je ze allemaal, of bij een inloophuis in jou buurt ? Daar heb je vaak ook vele expatienten. Zelf heb ik goede ervaringen met De Boei in Rotterdam, maar je hebt ook echte centra met proffesionele hulp , het Helen Dowling bijvoorbeeld in Utrecht..
heel veel sterkte in elk
Marielle
Linda

31-12-2005 11:05

HÃƒÂ© Plukje!
Wat goed van je man dat hij je de volgende keer wÃƒÂ©l meesleurt! Ik wil niet betweterig zijn, want je bent een volwassen vrouw, maar je moet wel naar je controles gaan. Die zijn er juist uit voorzorg in het leven geroepen!
Maar ik kan me ook wel weer voorstellen, nee, eigenlijk kan ik dat niet….maar dat je jezelf door je lichaam in de steek voelt gelaten.
Maar met datzelfde lichaam heb je wÃƒÂ©l twee kids op deze wereld gezet! En dat is ook niet niks! Misschien is het juist wijs om wel naar die controles te gaan om het vertrouwen in je lichaam weer terug te krijgen!
Zag dat MariÃƒÂ«lle ook al wat tips voor je had. En je komt hier niet voor nix, dus doe gek Plukje, ga eens naar zo'n inloophuis! Als je het echt nix vind kun je altijd nog weggaan! Maar wederom; blijf er niet mee zitten!
En wat die 3 1/2 betreft; tijd is relatief! ;-)
Nogmaals succes, voor nu wens ik jou, je man en je twee kids een hele fijne jaarwisseling en een gezond, liefdevol en vooral veel vertrouwen voor 2006!
Dikke knuf; Linda
plukje

02-01-2006 22:37

Hoi Linda en Marielle,
bedankt voor al jullie tips, ben inderdaad nog nooit naar een inloophuis geweest, moet ik misschien maar eens een keertje doen…. ben natuurlijk al wel op de site diagnose kanker en kankerpatient geweest,(waarop nog niet,hahaha)maar voor jullie ook heel veel liefde,gezondheid en geluk in 2006!
xx-jes plukje

baarmoederhalskanker

plukje

Linda

plukje

marielle

Linda

plukje