min moeder is niet meer....

barbara

25-10-2005 17:52

Ongeveer 8 maanden geleden werd er bij mijn moeder een tumor in haar long geconstateerd. We dachten dat we er op tijd bij waren, maar helaas, er waren al uitzaaiingen naar haar lympeklieren. 8 maanden lang heeft ze geknokt, met up's en downs…..zondag werd ik gebeld door de dokter, ze was in haar stervensfase en ze kreeg nu een morfinespuit tegen de pijn. Ben er nog geweest, heb haar hand vastgehouden….helaas kon ze niet meer praten, ze had het te benauwd.
Zondagochtend om 2 uur is ze weggegleden……..en ik kan het nog steeds niet bevatten…
Het is net alsof ze zo binnen kan stappen…….of dat ze me elk moment kan bellen…het is allemaal zo snel gegaan.
Natuurlijk ben ik bezig met de crematie, kaarten, bloemen, kist….erg veel te beslissen allemaal…maar het lijkt wel een film.
Is er iemand die ook een dierbaar iemand verloren is aan kanker en die mischien met mij wil mailen……….gewoon even je verhaal kwijt ?
Mijn moeder was ook mijn beste vriendin, we gingen samen winkelen, zwemmen, koffiedrinken, op vakantie, we konden over alles praten en kregen elke dag dat we elkaar zagen wel een lachbui over iets…..
Voel me nou gewoon een beetje eenzaam……heb een fantastische man die me heel goed steunt, veel lieve familieleden, veel kennissen en vrienden die me steunen, maar toch heb ik het gevoel dat niemand voelt wat ik voel….zij zijn niet hun moeder verloren…………..
tinkelnimf

25-10-2005 19:36

Lieve Barbara,
Als je je eigen moeder nog om je heen hebt, dan kun je ook niet voorstellen wat jij op dit moment meemaakt.
Maar ik wil je toch heel veel sterkte wensen in deze zwaar waardeloze tijd.
Het enige dat ik kan zeggen is hou vol en bedenk dat alle mensen om je heen het goed bedoelen.
Je komt er best wel doorheen, eroverheen kom je volgens mij nooit. Maar het verdriet en gemis wordt met de tijd zachter en makkelijker te dragen.
Sterkte en liefs tinkel
Ingrid

26-10-2005 14:23

Beste Barbara,
Ik wil je veel sterkte wensen, ben zelf ook mijn moeder verloren aan kanker, al weer bijna14 jaar geleden, ik weet hoe het voelt, had ook een heel hechte band met haar en mis haar eigenlijk nog steeds……..
Ook zij was veel te jong, het voelt zo pijnlijk, ik weet het ontzettende rot gevoel van binnen, stop je verdriet niet weg, huil, praat en wat mij erg hielp was schrijven, ik heb veel geschreven gericht aan mijn moeder… kon dan voor mijn gevoel veel kwijt wat ik wilde vertellen en vragen.
Nogmaals sterkte en koester de goede band die je had met je moeder.
Ingrid
amber

26-10-2005 16:43

Lieve Barbara,
Allereerst wil ik jou en je familie heel veel steun wensen in deze moeilijke periode.
Mijn vader is in augustus 2005 overleden ook aan de gevolgen van longkanker (met uitzaaiingen naar de nieren, klieren, maag etc.) We zijn er in april 2005 pas achtergekomen dat hij kanker had, dachten altijd dat hij hartstikke gezond was (hij zelf ook). En het is dus heel snel gegaan.
Mijn ouders woonden de laatste 3.5 jaar in spanje dus zag ze niet regelmatig meer, maar had wel een hele goede band met mijn vader (en moeder). Doet me nog steeds heel erg veel pijn, gewoon het idee dat ik hem nooit meer zal zien is zo onbegrijpelijk. Ook ik heb het gevoel dat hij elk moment of over een jaar, 10 jaar of 50 jaar gewoon weer ergens komt binnenlopen en dat het dan heel normaal is. Kan me niet beseffen dat ik hem nooit meer zal zien.
Helaas is het nogal oneerlijk. Zoveel gemene mensen op de wereld die anderen pijn doen, kinderen en andere mensen mishandelen en misbruiken, wens het niemand toe maar stiekum denk ik toch: waarom niet die mensen.
Ik denk dat je het gemis nooit zult verwerken, maar het zal toch een beetje slijten. Maar je moeder vergeten zul je nooit doen.
Mijn vader is gecremeerd en bij zijn ceremonie sprak er een priester de volgende 2 zinnen waar ik me maar aan probeer te houden. Soms ben ik natuurlijk verbitterd en kan ik om alles janken en ben ik boos, kan ik er niet over praten en soms ook juist wel heel goed.
Maar dan denk ik aan de woorden van de priester en dan denk ik, juist hier moet ik me aan vast houden:
1. We moeten niet treuren om het verlies van deze persoon maar juist dankbaar zijn dat hij een deel is geweest van ons leven.
2. Aan alle mooie dingen komt vroeg of laat een eind, neem nou als voorbeeld de allermooiste bloem, ook deze bloeit op maar zal helaas ook verwelken.
Ik probeer in elk geval erg dankbaar te zijn aan het feit dat ik mijn vader als mijn vader heb gehad.
Heel veel sterkte.
Amber

min moeder is niet meer....

barbara

tinkelnimf

Ingrid

amber