Ik ben en student HBO-verpleegkunde en doe een onderzoek wat er verbeterd kan worden in de zorg voor kankerpatienten. Ik wil een beeld krijgen van waar kankerpatienten tegenaan lopen bij het krijgen van de nodige zorg tijdens hun ziekteproces. Ik zou daarom graag reacties krijgen van mensen die zelf problemen hebben ondervonden bij de verpleegkundige (na) zorg, of reacties van familie/vrienden die hier ook mee te maken hebben (gehad).
Alvast bedankt!
Wendy.
wat ik her naarste vondt was de stoma,(darm kanker) de verpleegkundigen luisterde niet naar mijn klacht ,ik had toen een plak stoma ,hij lied vaak los zelf had ik graan een klik gehad maar zij vond de plak beter.gelukkig was ik er na ½ jaar er van af …..
ben ik hier mee van dienste geweest?
.
succes met je onderzoek.
wim
Hallo,
Ik hoop dat u echt iets kunt betekenen voor de mensen die deze rot ziekte hebben en hun naaste familie. Ik heb 2 maand geleden mijn moeder moeten missen door deze rot ziekte. Er is een heel zeiktebed aan vooraf gegaan. En wat ik erg belangrijk vond is de mensheid van de arts, sommigen waren echt meelevend en zorgzaam maar ook sommigen waren bot en hard en namen geen tijd voor ons. Ik vind het belangrijk dat ook jullie (verpleegkundigen en artsen) medeleven en begrip moeten tonen en er moeten zijn voor de patient. Wat ook belangrijk is is duidelijkheid, wees duidelijk en gebruik niet teveel medische termen want daar begrijpen wij niks van. Wees eerlijk en duidelijk maar dan wel op een menselijke manier.
Ik heb meegemaakt toen ons werdt vertelt dat mijn moeder uitzaaiingen naar de hersenen had, het werdt ons even zo vertelt boem bats en dat is het, de dokter was bot en onvriendelijk en dat doet pijn op zo'n moment. Laat de patient en familie eerst tot rust komen en ga dan pas verder uitleggen (wel natuurlijk dat moment, maar geef het tijd en rust).
Gun en geef de patient en familie tijd en rust dat wordt vaak vergeten.
Ik hoop dat je hier wat mee kunt. Voor nog vragen kun je me mailen, ik zou er graag verandering in willen zien hoe sommigen met patienten en familie omgaan.
Groetjes
Marjon
hallo wendy.
ik wil even reageren.
ik ben een vrouw die borstkanker gehad heeft.
ik ondekte een knobbel in de borst.
naar de huisarts en die stuurde me door naar het ziekenhuis.
daar een mammografie een echo en een punctie gehad.
de radioloog zei dat het drie centimter was dus een borstbesparende operatie.
maar de avond voor dat ik geopereerd werd.
werd er gebeld,met de mededeling dat het toch aputatie zou worden.
ze hadden een fout gemaakt.
we zijn de volgende dag naar het ziekenhuis gegaan.
en hebben om de foto gevraagd.
daar konden wij als leek al zien dat het niet goed zat.
en nadat ik geopereerd was kwam 2 dagen er na een arts in op leiding naar me toe en zei.
sorry mevrouw we hebben op de long foto vlekjes gevonden.
maar wat bleek nou ze hadden me verwisseld met een andere vrouw op de zaal.
maar je schrikt toch wel.
de nazorg vond ik goed.
groetjes carla
Hallo Wendy,
Drie jaar geleden heeft mijn vrouw een NHL gehad. Gelukkig helemaal genezen. Aanvankelijk was zij erg ziek en behoefde zij verpleging. Gelukkig kon ik dat thuis allemaal zelf oplossen, ik heb ooit ervaring opgedaan als verpleeghulp, en ik werd daarbij bijgestaan door vrienden en familie.
Omdat zij later weer ambulant werd zijn de ‘problemen’ vanzelf weer weggegaan. Het enige dat mij in de zorg dwars zat was dat toen ze eenmaal werd opgenomen, voordat de diagnose werd gesteld, er zo ontzettend met haar gesleept werd. Zo van geen neurologisch probleem, dan naar de interne afdeling, geen ‘interne’ probleem, dan maar naar heelkunde, oncologie, toch weer interne, enzovoorts.
Thuiszorg zijn wij maar niet aan begonnen, omdat dat ons door ziekenhuis, gemeente en huisartsenpost werd afgeraden, gezien de beperkte capaciteit en lange wachttijd in de regio.
Hetzelfde geldt eigenlijk voor mijn vader, die na een ziekbed van een jaar, dit jaar aan coloncarcinoom is overleden. Aangezien hij steeds zieker werd, was in de laatste weken veel aandacht nodig. In het ziekenhuis waar hij was opgenomen liep er naast zeer ervaren personen ook nogal wat ‘jong’ spul rond. Hoewel ik respecteer dat deze verpleegkundigen moeten worden opgeleid, beschikken zij niet over de rust, tact en levenservaring die de ervaren verpleegkundigen wel hebben. Onervaren verpleegkundigen hadden nog wel eens een air van ‘nu even niet zeuren, meneer’, als hij bijvoorbeeld om ijsklontjes vroeg.
Tot slot de Thuiszorg. Aangezien wij nogal wat verpleegkundigen thuis hebben, hebben wij de mantelzorg in de laatste paar dagen zelf kunnen regelen. Het ‘Zorgdossier’ moest met ons worden doorgenomen met een of andere zorgmanager, die overigens niet op tijd kon komen. De noodzakelijke bedden en hulpmiddelen konden wij wel krijgen, maar die konden niet worden gebracht, want dat was moeilijk, moeilijk en paste niet in het schema. Uiteindelijk moesten wij alles zelf halen (een heel bed) en zelfs het ophalen na het overlijden heeft uiteindelijk een dag langer geduurd dan we hadden afgesproken.
Mijn conclusie van dit alles is: Als zieke kun je beter niet overgeleverd zijn aan de elementen en is aanvullende zorg van de omgeving onontbeerlijk. In de ziekenhuizen moeten ervaren, gespecialiseerde verpleegkundigen het werk doen, maar in de praktijk wordt het werk teveel toevertrouwd aan onervaren verplaagkundigen.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's