Bestaat er hulp voor naasten, zoals kinderen en kleinkinderen

Es

14-09-2005 18:09

Hallo,
Bijna een jaar geleden is er bij mijn moeder (nu 58 jaar) kanker geconstateerd. In haar rechterlong, lymfeklieren en lever. Een kleincellig, zeer agressieve vorm.
Geen overlevingskansen, enkel chemo om te rekken.
Direct na de diagnose is begonnen met chemo, de zwaarste die er was.
Deze heeft goddank de groei gestopt en de cellen zodanig vernietigd dat ze op de foto niet meer te zien waren.
Maar helaas, het is weer actief. Vorige maand 2, minder zware, chemo's gehad.
Afgelopen maandag door de scan geweest, vrijdag krijgen we de uitslag.
Nou is mijn vraag: weet iemand of er hulp is voor de naasten van kankerpatienten?
Het gaat mij vooral om mijn 2 dochters van 10 en 13, zij hangen vreselijk aan hun oma en ik weet niet goed hoe ik met hun en mijn eigen verdriet en angsten om moet gaan. Ik houd mijn hart vast als mijn moeder er niet meer is, weet niet hoe we dat verwerken moeten. Sinds de kanker weer actief is, is het eindelijk tot mij doorgedrongen wat er precies aan de hand is, voor die tijd stopte ik mijn kop in het zand, wilde het niet weten, maakte mezelf ook wijs dat ik vrede had met de situatie, nou dat heb ik dus duidelijk niet, ik ben bang, kwaad, verdrietig, ik wil mijn moeder niet kwijt, mijn dochters hun oma niet, toch weten we dat we nog maar een beperkte tijd samen hebben, alleen niet hoe lang. Dat maakt me ook gek, hebben we haar nog een half jaar? een jaar? langer misschien?
Sorry voor dit hele verhaal, is er een plek waar mijn meiden en ik dit kwijt kunnen en praten kunnen met andere mensen in deze positie?
X Es
marielle

14-09-2005 18:34

hoi es,
zelf kun je je ‘ei’ misschien kwijt op www.diagnose-kanker.nl hier heb je mailgroepen, ook voor naasten vna kankerpatienten. De naasten groep is een zeer fijne groep waarin iedereen z'n verhaal kwijt kan en elkaar steunt en helpt met elkaars verdriet.
Voor je dochter zou je kunnen gaan naar www.kankerspoken.nl dit is eigenlijk een site voor kinderen/jongeren die een ouder hebben met kanker, maar op het forum zie je ook weleens berichtjes staan van kinderen met een opa/oma met kanker.. nadeel is weer wel mischien dat het dus vol staat met berichtjes van kinderen die een ouder hebben met kanker en dat is misschien wel heftig om te lezen weer voor je kinderen..
maar misschien heb je er iets aan,
heel veel sterkte in elk geval!
marielle
Funky

15-09-2005 07:29

Beste Es, vraag aan de oncoloog van je moeder of er in het ziekenhuis misschien een oplossing is te vinden (maatschappelijk werker/uitleg van de oncoloog zelf) of ga na je huisarts, misschien kan hij hierin iets voor je betekenen!
Ik wens je veel kracht en sterkte toe!
Linda
Es

15-09-2005 17:38

Marielle en Funky,
Bedankt voor jullie reacties, ik ga zelf volgende week naar maatschappelijk werk hier in mijn eigen woonplaats.
Ik heb mezelf inmiddels aangemeld bij mailgroepen voor naasten via de link.
En eerdaags ga ik met de meiden (1 voor 1) bij die site voor kinderen kijken.
Nogmaals bedankt.
Es
esther

16-09-2005 14:09

Beste Es,
Allereerst wil ik je veel sterkte toewensen. Wat een zware tijd voor jullie.
Misschien kunnen ze in het ziekenhuis vertellen of er in de buurt een inloophuis voor mensen met kanker en hun naasten is.
Ik woon in Limburg en heb veel gehad aan het Toon Hermanshuis. Eigenlijk wel pas nadat mijn man al overleden was maar dit kwam eigenlijk omdat alles zo snel ging in zijn ziekteproces.
In het ziekenhuis was er ook hulp als je daar behoefte aan had - een soort maatschappelijk werker, speciaal voor de oncologie-afdeling.
Misschien bestaat dat bij jullie ook wel?
Die site voor kinderen geeft overigens ook heel veel info (ook literatuur, school etc).
Veel sterkte en succes met je zoektocht naar hulp,
Liefs, Esther
hans

18-09-2005 00:07

allereerst heel veel sterkte
ik weet niet waar je vandaan komt maar informeer eens bij je huisarts of hij de kinderen met andere kinderen die in het zelfde schuitje zitten in contact kan brengen met elkaar dan weten jou kinderen ook dat ze niet de enige zijn.
mijn kinderen hebben een heel erg schuldgevoel want ze denken dat het hun schuld is dat mama ziek is en eentje durft al helemaal niet meer weg te gaan bij mama want die wil haar beschermen en hij is ook bang dat mama dood gaat aan de kanker. wij gaan zelf nu naar een kinderpsycholoog in het ziekenhuis waar mijn vrouw ook onder behandeling is .
ik wens jou en je kinderen heel veel sterkte in de toekomst en het komt heus wel goed met ze maar het kan natuurlijk wel even duren
groetjes hans
hans

25-09-2005 15:30

hallo es
ik zit met het zelfde probleem en ben daarom een website aan het maken waar kinderen hun ervaring heen kunnen sturen en andere ervaringen kunnen lezen zodat de kinderen kunnen zien dat ze niet de enige zijn die zich in deze situatie bevinden ook ben ik bezig om er een chatroom op te zetten zodat kinderen hun ervaringen kunnen delen
de pagina is nog helemaal in zijn beginstadium dus verwacht er nu nog niet teveel van omdat ik nog op zoek ben naar verhalen van kinderen
de link naar de site is http://members.chello.nl/j.poulussen/kanker.htm
email: mijn_ervaring@hotmail.comEs schreef:
>
> Hallo,
>
> Bijna een jaar geleden is er bij mijn moeder (nu 58 jaar)
> kanker geconstateerd. In haar rechterlong, lymfeklieren en
> lever. Een kleincellig, zeer agressieve vorm.
> Geen overlevingskansen, enkel chemo om te rekken.
>
> Direct na de diagnose is begonnen met chemo, de zwaarste die
> er was.
> Deze heeft goddank de groei gestopt en de cellen zodanig
> vernietigd dat ze op de foto niet meer te zien waren.
> Maar helaas, het is weer actief. Vorige maand 2, minder
> zware, chemo's gehad.
> Afgelopen maandag door de scan geweest, vrijdag krijgen we de
> uitslag.
>
> Nou is mijn vraag: weet iemand of er hulp is voor de naasten
> van kankerpatienten?
> Het gaat mij vooral om mijn 2 dochters van 10 en 13, zij
> hangen vreselijk aan hun oma en ik weet niet goed hoe ik met
> hun en mijn eigen verdriet en angsten om moet gaan. Ik houd
> mijn hart vast als mijn moeder er niet meer is, weet niet hoe
> we dat verwerken moeten. Sinds de kanker weer actief is, is
> het eindelijk tot mij doorgedrongen wat er precies aan de
> hand is, voor die tijd stopte ik mijn kop in het zand, wilde
> het niet weten, maakte mezelf ook wijs dat ik vrede had met
> de situatie, nou dat heb ik dus duidelijk niet, ik ben bang,
> kwaad, verdrietig, ik wil mijn moeder niet kwijt, mijn
> dochters hun oma niet, toch weten we dat we nog maar een
> beperkte tijd samen hebben, alleen niet hoe lang. Dat maakt
> me ook gek, hebben we haar nog een half jaar? een jaar?
> langer misschien?
>
> Sorry voor dit hele verhaal, is er een plek waar mijn meiden
> en ik dit kwijt kunnen en praten kunnen met andere mensen in
> deze positie?
>
> X Es

Bestaat er hulp voor naasten, zoals kinderen en kleinkinderen

Es

marielle

Funky

Es

esther

hans

hans