Zoals alles mij de laatste tijd tegen zit is dat nu ook weer het geval.
Vorigeweek werd er door mijn longarts na een cellen onderzoek vastgesteld, met een kleine armslag, dat ik voor zeker een vorm van lymfklier kanker zou hebben en dat ik maar blij mocht zijn dat het GEEN longkanker is omdat als dit wel het geval zou zijn dit een zeer ernstige vorm zou zijn.
Toch wilde mijn arts uiteraard 100% zekerheid hebben en heb ik afgelopen maandag een bioptie gehad om zeker te zijn en behandeling te bepalen, het resultaat heb ik gisteren hiervan gehoord….
Schrikken is een zware onderschatting, omdat het toch longkanker is. Ik probeerde mezelf kalm te houden omdat je toch verdoofd bent van dit antwoord en heb de nodige zeer pijnlijke vragen gesteld.
Wat zijn mijn overlevingskansen !!! het antwoord was dat omdat het kleincellig is de kansen nog geen 5% zijn.
Toen heb ik de vraag gesteld die ik uitsluitend in soap series en films weleens hoorde. doktor hoe lang heb ik dan nog als de overlevings kansen zo klein zijn !!!
Het antwoord was dat gemm. dat zo´n 15 maanden zou zijn.
Wat nu !! vroeg ik
Aanstaande maandag met chemo beginnen zei hij, ik heb gezegd dat ik eerst het weekend dit beroerde nieuws wil laten zaken en dan dinsdag of woensdag daarmee wil beginnen na nogmaals een gesprek aanstaande maandag.
Hoe verwerkt iemand dit !!! hoe moet ik in godsnaam de dingen positief trachten te bekijken als de kansen zo klein zijn, ik weet dat ik dat MOET omdat dat beter is, maar hoe !!