lieve Ingrid,
Mijn vader is een terminale patient aan kanker, ook met uitzaaiingen. Het zit in zijn longen, nieren, klieren en bij zijn maagwand en zal ook nog maar kort leven volgens de artsen. Hij heeft nergens last van gehad tot april en sinds die tijd gaat het allemaal heel erg snel. Ben er onlangs geweest (ben net 4 dagen terug, zij wonen namelijk in Spanje) hij is deze paar maanden heel erg afgevallen, nogal schrikbarend, heeft zuurstofflessen thuis staan, medicijnen voor dit en medicijnen voor dat, schrok me rot toen ik al die medicijnen zag en is ook aan de morfinepleisters en heeft er nog eens morfinetabletten bij.
Hij heeft chemo gekregen om proberen de kanker niet verder te laten gaan want genezen zal hij niet, hij zit ook in het laatste stadium. Na de laatste kuur zijn er weer allerlei testen en scans gemaakt en de chemo heeft helemaal niks gedaan er zijn alleen maar meer tumoren te zien.
Ik vindt het zo schrikbarend in hoe korte tijd dit zoveel erger kan worden en weet niet zo goed wat ik moet doen vanuit Nederland, zit natuurlijk toch met me werk en huis en relatie, kan wel onbetaald verlof nemen maar dan heb ik geen cent om van rond te komen en de rekeningen hier gaan natuurlijk ook door. Ik probeer er maar zo vaak mogelijk lange weekends heen te gaan, want volgens de artsen mogen we blij zijn met elke dag dat hij leeft. Al klinkt het misschien raar maar ik heb liever dat hij dan maar korter leeft als ie maar geen pijn heeft, en dat heeft hij helaas wel.
Sorry wou even me ei kwijt, wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik merk dat het me meer doet dan ik wil toegeven en nou hoorde ik laatst van mijn collegaatje dat zij ook kanker heeft gehad en via het ziekenhuis zij en haar familie ook in een soort praatgroep terecht kwamen en dat het haar en haar familie heel erg geholpen heeft. Ik zit er ook over na te denken om dit te doen, omdat ik toch het gevoel heb dat ik me gevoel niet meer zo onder controle heb.
Dus, als ik naar het advies van me collegaatje moet geloven en van de andere reactie op uw mailtje dan zou ik dit zeker doen.
Sterkte met het verwerken van uw verlies.
Amber
Mijn ouders wonen in spanje
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
