Vandaag 11:15 is me vader overleden.
Ik heb er voor gekozen om er niet bij te zijn en gewoon te gaan werken bij mijn vakantiewerk.
Volgens mijn moeder is me vader heel rustig overleden.
Sinds gisteren raakte hij in een soort coma, hij was eigenlijk al weg van de wereld maar het hart klopte nog. Zijn ademhaling gaf aan dat het einde aangekomen was.
Minder dan 7 dagen geleden nog reed hij met zijn electrische karretje naar Ede toe, vanuit Bennekom, om bij de AH beltegoed te kopen. Zo mager als maar kan, en met de infuuspaal aan de kar gekoppeld nog zo'n eind rijden, daar heb je moed voor nodig!
Moet je nagaan hoe snel het dan opeens gaat.
Vandaag was er een man die de uitvaart moet regelen. We hebben een paar aan de tafel gezeten om dat op orde te krijgen. Het ene geldbedrag na het andere werd genoemd, want er komt meer bij kijken dan je denkt, en alles heeft zo zijn prijs.
Het is zo ongelovelijk oneerlijk dat mijn vader, een man met een enorm lief en zacht karakter, moet overlijden aan deze rotziekte. Ik heb me tot nu toe in de hand kunnen houden, maar diep van binnen ben ik zoooo woest!
Maandag is de begravenis, dat zal natuurlijk heel moeilijk worden.
er komt een man of 150 en die moeten je ook nog eens allemaal condoleren.
Ik zal nooit accepteren dat dit gebeurd is, maar verder leven zal ik moeten.
Thnx voor de steun die jullie me gegeven hebben. En sterkte voor de mensen die nu in deze nare situaties zitten!
André