Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Esther
Hallo allemaal,
Ik ben nu voor het eerst op dit prikbord.
Mijn man en ik hebben de laatste maanden aardig wat te verstouwen gehad:
3 maanden geleden, op 6 april overleed mijn schoonvader plotseling aan een hartstilstand, op een leeftijd van 54 jaar.
Daarna zijn wij in de verzorging van mijn schoonmoeder gesprongen, omdat zij qua gezondheid ook niet zo lekker ging.
Twee weken geleden is zij via de huisartsenpost opgenomen in het ziekenhuis.
Daar bleek dat ze helaas kanker heeft…..een enorme schok voor ons. Voor haar ook zou je zeggen…., maar omdat de lieve schat ook in het beginstadium van dementie is, beseft ze het zelf helemaal niet. Aan de ene kant is dat voor haar op dit moment “beter”(volgens de artsen) maar voor ons als familie is dat echt zwaar balen.Je kan er dus niet met haar over praten, en moet gewoon “gewoon” doen.
Afgelopen dinsdag hebben we gehoord dat haar prognose zeer slecht is, er is geen behandeling meer mogelijk, en de verwachting is dat ze nog maar 3-6 maanden bij ons zal zijn.
Jeetje, wat gaat er dan door een mens heen zeg, niet te geloven.
Mijn man is het enige kind, en dus staan wij er verder alleen voor in de verzorging. Tuurlijk, de wijkverpleging is er, en we worden geweldig gesteund door mijn ouders, maar het is lichamelijk en mentaal enorm zwaar, zeker als je ook nog zelf twee kleine kinderen hebt.
Ik zal de komende tijd regelmatig hier komen “prikken”, misschien dat andere mensen ons verhaal herkennen en lotgenoten contact helpt vaak om dingen voor jezelf op een rijtje te zetten.
Ik ga nu maar even afsluiten……er is nog zoveel meer wat bij dit verhaal hoort, maar voor nu is het wel even goed zo.
Ik hoop op jullie reakties………………….
Esther
