papa heeft rust.

louise

11-06-2005 10:37

hallo allemaal.
4 juni 2005 is mijn vader overleden. vandaag dus een week geleden.
ben aan de ene kant blij voor hem dat hij van zijn pijn verlost is, maar aan de andere kant, jongens wat een rot gevoel,
hij was 46 jaar, en heeft 9 maanden lang geknokt en alles gegeven voor zover hij dat kon.
er dwalen maar een paar woorden door mn hoofd en dat is: ik ben hem kwijt.
afgelopen donderdag was de begravenis, en ah men!!!!!!! wat een mensen waren er.
mooie muziek gedraaid, en mijn broer heeft live op gitaar een laatste nummer voor mn vader gespeeld, erg knap trouwens.
nu is dat alles voorbij, en is er een grote leegte in mij. heb me er nooit iets bij kunnen voorstellen, wat het is om een ouder te verliezen, maar dit is echt vreselijk.
groetjes louise
Gina

11-06-2005 12:36

Louise heel veel sterkte. Mijn vader was 49 en ik was toen 21. Stond op het punt te trouwen, dat hebben we toen een jaartje uitgesteld. De eerste tijd is het vreselijk, en er blijven altijd momenten waarop je hem zult missen (zelfs na 20 jaar), maar er komen ook gelukkig momenten dat je weer om hem kan lachen en aan de leuke dingen van hem denkt. Zelfs zonder een traan te laten. Maar voor nu veel sterkte en doe alles volgens je eigen gevoel. laat je niet regelen door een ander. Doe de dingen die je zelf wilt, en niet omdat een ander denkt dat het wel goed voor je zal zijn.
groetjes Gina
rakkertje

11-06-2005 15:26

Hoi louise,
Allereerst wil ik je condoleren met het verlies van je vader.
Ik weet hoe je je voelt,ben zelf in januari mijn moeder aan deze gemene ziekte verloren.
Nu die stilte,leegte en verdriet…….
Ik wens je heel veel kracht toe.
Sterkte.
Veel liefs en knuffel van Rakkertje
angela

11-06-2005 17:32

lieve Louise, gecondoleerd met je vader en heel veel sterkte toegewenst
liefs Angela
Louise

13-06-2005 11:12

Lieve Louise,
gecondoleerd met het verlies van je vader.
Ik wens je alle kracht en liefde toe voor nu en voor de toekomst.
Ik weet wat je voelt en denk aan je.
Groeten,
Louise.
bien

14-06-2005 07:00

Lieve Louise,
heel veel sterkte in deze zware tijd.
Mijn vader is nog geen twee maanden geleden overleden en ik verwacht nog steeds elk moment om hem binnen te zien komen… maar het begint al n heel klein beetje te wennen. De enige troost is natuurlijk dat hij niet lijdt. De leegte die hij achterlaat is immens groot, maar zijn lijden was vele malen erger.
Ik denk aan je.
Liefs Bien
Emma

14-06-2005 22:45

Lieve Louise,
Wat rot voor je zeg en ik wil je dan ook van harte condoleren.
Mijn vader is in november overleden, hij was 56 jaar. Die leegte is afschuwelijk maar ik red het door de herinneringen letterlijk te koesteren en er veel over te praten. Denk niet teveel aan de toekomst want dan kwel je jezelf onnodig, de toekomst komt vanzelf en dan heb je nog tijd zat om er dan verdrietig over te zijn.
En ja, het is waar je vader heeft eindelijk rust. Rust die hij zo verdient! En hij zit vast vanaf een wolk naar jou te kijken en zal je volgen de rest van jou leven! En jij, jij zal je leven voortzetten met alle wijze raad die je van hem hebt gehad! Zo zal hij voortleven in jou!
Heel veel sterkte en kracht toegewenst,
Emma.
Debbie

25-06-2005 17:03

Hallo Louise ik vind het heel erg voor je en ik wil je condoleren met je papa ikzelf heb gister te horen gekregen dat mijn vader nog maar van zijn laatste maanden moet genieten hij is 61 maar ik ben nog bang voor wat er komen gaat en ik ben enig kind ik heb geen broers of zussen om dit verdriet te delen maar ik lees nu maar van alles op het internet en kijk of ik hier nog wat kracht uit kan halen. Hopelijk kan jij wel met broers en zussen je verdriet delen. Groetjes Debbie
bien

27-06-2005 00:19

Lieve Debbie,
mijn vader is 2 maanden geleden overleden, hij was 58. Ik heb drie broers om alles mee te delen, maar je bent altijd op jezelf aangewezen. Het is je eigen verdriet, waar je op je eigen manier doorheen moet.
Op dit prikbord kun je je hart luchten, schelden, huilen en af en toe ook lachen. We maken allemaal hetzelfde mee, sommigen zijn al wat verder in het proces dan anderen. Wees welkom, gooi het eruit. Want wij zijn geen familie, maar wel lotgenoten die begrijpen wat er door je heen kan gaan. De machteloosheid, de woede, het verdriet… Deel het met ons en je voelt je weer n stukje beter.
Heel veel sterkte en kracht.
Liefs, Bien
Susan Dubbeling

01-07-2005 20:13

Lieve louise,
Gecondoleerd met het verlies van je vader. Het is nog zo kort geleden! Het is vreselijk, die hele roes waar je in leeft, om later steeds meer de keiharde realiteit te gaan beseffen. sterkte en hopelijk vind je erg veel steun in je omgeving.
Ik ben in augustus 2004 mijn vader verloren aan kanker. Ik was toen 25 en hij 52 jaar. Het ziektebed heeft 8 maanden geduurd.
Ik ben na augustus keihard doorgegaan, met werk, vrienden, uitgaan enz. totdat ik in april op mijn tandvlees liep en paniekaanvallen kreeg. Nu heb ik begeleiding van een psycholoog en ben aan het verwerken. Het valt me zwaar omdat het nog steeds maar zo kort geleden lijkt en ik het zo moeilijk vind om te accepteren….
Ik leer nu steeds meer dat verwerken iets is wat je zelf moet doen, iets actiefs en niet iets wat wel weer overgaat. Foto's kijken, brieven schrijven, allemaal dingen die je kunnen helpen ermee om te gaan…
Lieve allemaal, allemaal sterkte met wat jullie doormaken.
Liefs Susan

papa heeft rust.

louise

Gina

rakkertje

angela

Louise

bien

Emma

Debbie

bien

Susan Dubbeling