moeder

  • Rik

    Sinds bijna een jaar weten we dat mijn moeder longkanker heeft. Vorig jaar juli hadden ze na een aantal onderzoeken in het ziekenhuis geconstateerd dat ze longkanker had, en dat het zover was uitgezaaid dat het niet meer te operen was.

    Alleen chemo's zouden haar leven nog kunnen rekken. Na twee zenuwslopende chemokuren had mijn moeder het eigenlijk wel gehad. Ze was enorm ziek, en heel veel afgevallen. Na veel gepraat toch nog een derde gedaan, en die sloeg gelukkig aan. De kanker (of hoe ik het moet omschrijven) bleef stabiel, en groeide niet verder. Nu is er in mei weer geconstateerd dat het weer iets gegroeid is, en momenteel is ze weer aan de chemo's. Ze is nu met de tweede bezig en daar heeft ze wel weer wat last van. Maar of die aanslaat weten we nog niet. Dat horen we over een week of twee. Ongeveer een jaar of 3 geleden is een oom van me overleden aan kanker, maar ik stond daar helemaal niet zo bij stil, maar wat moeten we doormaken zeg. We kunnen alleen maar hopen en afwachten. En ik deel mijn verdriet niet zo snel met iemand. S avonds op bed met mezelf. Of tijdens een wandeling alleen. Ik kan of wil (ik weet het niet) mijn verdriet niet delen. Omdat ik positief wil zijn voor me moeder, dat we haar steunen en kracht geven zodat ze het zo lang mogelijk op een zo draaglijk mogelijke manier kan volhouden. Maar ik ben bang. Echt bang. Vooral voor de tijd als het tegen het einde gaat lopen en iedereen nog een keer langs wil komen. Als een soort afscheid. Oh mijn god wat zie ik daar tegenop. En dan komen er natuurlijk allemaal ook van die mensen die nu helemaal niks van zich laten horen. Ik kan (of wil) me verdriet niet kwijt, en kom nu deze pagina terecht. Ben wel blij dat ik het ff van me af kan typen.

  • Brenda

    Hallo Rik

    Ook een hele moeilijke tijd voor jullie. Ik weet wat je voelt zit nu zo 2 jaar in zo`n molen. Probeer veel met je moeder te zijn. En geniet van de leuke momenten met je moeder. Verder veel goede raad kan ik je niet geven, weet zelf soms niet hoe ik dat moet doen. Wel heel veel sterkte voor jouw en je moeder natuurlijk.

    Brenda

  • bien

    lieve Rik,

    dit is vaak de enige plek waar je ongestoord je hart kunt luchten- terwijl je tegelijkertijd voelt dat er mensen met je meeleven. dus kom vooral langs, vertel je verhaal, stel je vragen, doe je ding. Het lucht op.

    Sterkte en liefs

  • andre

    Hoi Rik.

    Ik heb dat ook, dat ik me verdriet niet wil of durf te delen.

    Als ik alleen ben dan laat ik het allemaal gaan, maar als er mensen bij zijn doe ik me uiterste best om de tranen binnen te houden. Het is een soort van schaamte denk ik.

    Net als jij kijk ik er ook tegen op als het einde aangebroken is en veel familie en vrienden over de vloer zullen komen hier.

    Ik ben extreem gevoelig. En dan bedoel ik, dat als iemand in een speelfilm dood word aangetroffen, en mensen huilen in de film, dan huil ik ook. Als ik een dierenfilm kijk, en een dier word aangevallen, krijg ik tranen in me ogen. Ik kan niet tegen leed!

    Daarom kijk ik er ook tegenop.

  • Louise

    je schrijft dat je op ziet tegen al die mensen die nog langs willen komen voor het laatste afscheid. Mijn moeder is 3 weken geleden gestorven en mijn ervaring dat je zelf veel kunt sturen hierin. Ook bij mijn moeder zijn veel mensen langsgekomen, heel veel mensen, we werden er af en toe gek van. Maar naar mate ze steeeds zieker werd ben ik daar harder in geworden en heb gewoon gezegd dat ze geen bezoek meer kon ontvangen, dat we hun belangstelling erg waardeerden maar dat het niet kon. En iedereen had hier begrip voor, je vindt zoiets zeggen zelf heel moeilijk maar de mensen begrijpen het. En dat is denk ik heel belangrijk voor jou zelf, je moet het doen zoals jij het wilt en ook hoe je met je verdriet omgaat, daar staan geen richtlijnen voor. Ieder doet het op zijn manier. Ik werd afgelopen week door mijn vriendin afstandelijk en zakelijk genoemd, so be it, dit is mijn manier, zij ziet niet mijn grote verdriet in mijn hart. Ik heb 2 kinderen, mijn vader en mijn broertje die ik tot steun moet zijn en die mij tot steun zijn.

    Nu praat ik weer veel over mezelf en dat was niet de bedoeling.

    Ik wil je duidelijk maken dat je voor jezelf en voor je moeder moet kiezen en mensen kunnen langskomen als je moeder en jij dat willen.

    Heel veel sterkte toegewenst,

    veel liefs,

    Louise.

  • Rik

    Bedankt voor de berichtjes. Me moeder heeft vandaag uitslag gehad van onderzoek na twee chemo's en dokter zegt dat het goed is gegaan, en het weer iets kleiner geworden is. Hele opluchting natuurlijk, valt toch beetje spanning van me af. Maar onzekerheid blijft altijd. Hoe lang gaat het duren. Maar voel me zelf nu ook wel wat beter. En blijven positief. Genieten zolang het kan, en elkaar steunen. Bedankt allemaal.

  • bien

    Geweldig nieuws weer, geniet ervan!

    Liefs Bien

  • Louise

    Wat fijn voor jullie en inderdaad geniet van ieder goed moment!

    Groetjes,

    Louise