Mijn moeder

marjon

04-06-2005 00:06

Hallo,
Hier ben ik dan weer. (jammer genoeg).
Begin dit jaar zat ik veel op deze site,omdat mijn moeder slokdarmkanker had nadat ze een heftige behandeling had gehad van 6 weken ging het weer langzaam goed met haar. Ze kon weer eten en kreeg weer meer conditie. We waren toen zo gelukkig en blij toen we hoorde dat na onderzoek er niks meer te zien was in de slokdarm van mijn moeder.
Maar helaas was de blijdschap te vroeg. Sinds een week kreeg ze veel hoofdpijn en een verdovend gevoel in haar rechterarm en het zicht van haar rechter oog was ineens groten deels weg. Dood eng ging ze naar het ziekenhuis en werdt ze daar meteen gehouden dit was 1 Juni.
2 juni hadden we een gesprek met de dokter, ze hadden een scan gemaakt en een kwaardaardig gezwel in de hersenen van mijn moeder gevonden!!!! Nee dit kan niet dit mag niet!!!!! Maar het is zo.
Volgende week krijgen we te horen welke behandeling er nog mogelijk is.
Nog geen twee weken geleden ging alles zo super goed met haar en nu????? wat nu??
3 weken geleden ben ik getrouwd met mijn allerliefste man. Ik ben zo blij dat mijn moeder die dag zo goed en bewust heeft meegemaakt!! Maar volgend jaar gaat mijn zus trouwen…..zal mijn lieve moeder dat nog mogen meemaken???
Ik ben bang…bang voor wat er gaat komen…bang voor wat de dokters gaan zeggen…..bang dat ik niet genoeg tegen haar zeg….bang dat alles te laat is!!!!
angela

04-06-2005 09:05

hoi Marjon.
Wat vreselijk zeg om dit alles te lezen, het zit jullie ook niet mee.Ik kan me heel goed voorstellen dat jullie eerst zo blij waren en nu…… nu stort jullie wereld weer in opnieuw in elkaar.Ik kan jullie alleen maar heel veel sterkte en kracht wensen voor een ( onzekere ) toekomst die zeker komen gaat.
Kom alsjeblieft heel veel hier, schrijf het van je af want hier wordt je “gelukkig”
begrepen omdat elke situatie zo anders is maar toch ook heel herkenbaar. Heel veel sterkte voor jullie allemaal groetjes Angela
rakkertje

04-06-2005 13:41

Hoi Marjon,
Ik sluit me aan bij de reactie van Angela!
Ik wens je heel veel kracht toe!
Liefs en knuffel van Rakkertje
remco

05-06-2005 10:14

Ik wens je heel veel sterkte. ik weet wat je meemaakt
Vorig jaar verloor ik mijn vader op 54-jariger leeftijd van ene op andre dag. hij bleek een hersentumor te hebben. ik had nog zoveel te zeggen en dat kon niet. mijn moeder was toen al ziek. uitgezaaaide borstkanker.
twee weken geleden is ook zij op 54 overleden. dus was extreem jaar waarin ik ook vader ben geworden, mijn vader heeft nooit geweten dat ik vader zou worden en van mijn moeder wist ik niet of ze de geboorte mee zou maken.
Het klinkt gek, maar doordat ze nog een half jaar van haar kleindochter heeft kunnen genieten en dat we de laatste paar weken van haar leven langzaam aan afscheid hebben genomen, heb ik meer rust gevonden.
Dus jij moet proberen te blijven denken dat ze nog je mooie stappen hebt mee kunnen maken. Maar natuurlijk het is allemaal niet eerlijk.
Zeg nog duizenden keren dat je van haar houdt, dat doet je beide goed.
sterkte
LindaK

06-06-2005 00:04

jeetje Remco wat vreselijk, ik wens je heel veel sterkte liefde geluk en gezondheid met je kersverse gezin.
grt Linda
LindaK

06-06-2005 00:05

die onzekerheid dat maakt je gek, daar worstel ik ook zo mee…
meid probeer positief te blijven en hopelijk mag je haar nog zeker een tijdje bij jou hebben.
sterkte
grtLinda
bien

07-06-2005 22:52

Pluk de dag. Het kan ineens zo hard gaan… en zeg elke keer dat je van haar houdt. Nu ik mijn vader pas echt begin te missen,besef ik hoe waardevol die laatste weken met hem waren. Die waren veel intenser dan alle jaren ervoor.
Heel veel kracht toegwenst.
Liefs

Mijn moeder

marjon

angela

rakkertje

remco

LindaK

LindaK

bien