rust

Louise

30-05-2005 13:41

Het is nu 1,5 week geleden dat mijn moeder overleed. De condoleance-avond en begrafenis is achter de rug, alles is mooi en goed verlopen, het was druk, heel druk, de zon scheen en het was gewoon goed. Mijn broertje en ikzelf hebben gesproken, mijn tante heeft een brief aan mijn moeder voorgelezen. Mijn vader had de muziek samen met mijn moeder uitgekozen. We hebben zelf de kist gesloten en met onze naaste familie het graf gedicht. Heel fijn om te doen, ook voor mijn kinderen. Ben trots op onszelf dat we haar zo'n mooie begrafenis hebben gegeven.
En nu de eerste dag alleen thuis, kinderen naar school, man naar het werk en de telefoon rinkelt niet, geen post. En dat is stil, heel stil. Mis mijn moeder nu, kan haar niet even bellen. Ik ben heel rustig in mijn hoofd nu en besef nu dat ik haar mis. De afgelopen maanden heb ik het zo druk gehad met haar ziek zijn, haar verzorgen, alles regelen, daarna de begrafenis en nu heb ik ff niets meer te doen.
Daarbij regent het ook nog eens, na een hele week mooi weer.
Kortom voel me een beetje zielig en verdrietig.
rakkertje

30-05-2005 14:36

Hoi Louise,
Even een korte reactie,ik moet nu eigenlijk de deur uit……
Vind het heel fijn dat het afscheid mooi verlopen is.
Het laatste wat je voor je moeder kon doen is goed gegaan dat is heel belangrijk!
Verder nu iedereen de deur weer uit is en je eigenlijk weer het “leven ”op moet gaan pakken……dat is zwaar….kan me goed voorstellen dat je je nu verdrietig voelt….
Dat zijn erg zware eenzame momenten……
Ik moet nu echt weg,maar je ziet me vast en zeker nog wel op het prikbord.
Wens je heel veel sterkte!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Liefs van Rakkertje
Bea

30-05-2005 15:21

Hallo Louise,
Ik las je berichtje en weet precies wat je bedoelt en voelt.
Je valt in het bekende gat en bent even op jezelf aangewezen.
Ik heb het precies zo meegemaakt, achteraf is het goed geweest, het draagt allemaal bij aan een goede verwerking, maar ik snap wel dat jij je nu heel erg eenzaam voelt.
Mijn moeder is er al meer dan een jaar niet meer maar iedere maandagmorgen om 11.00 uur wil ik haar zooooooooo graag even bellen, dit deden we jaren, even het weekend doornemen en het hebben over van alles en nog wat.
Het was niet de bedoeling om over mezelf te praten maar onbewust doe ik het toch.
Die eerste week na haar dood vond ik het ergst, het besef en de leegte, van de begrafenis was een opname gemaakt en dan bekeek ik die maar weer, en fotos die gemaakt waren tijdens haar ziekte en na het overlijden.
Toch wen je ook snel weer aan de rust en zul je merken dat je langzaam aan de normale dingen weer oppakt en alles weer “gewoon” wordt.
Ik wens je hier heel veel sterkte bij en gelukkig kan je er met een goed gevoel aan terug denken.
Nogmaals sterkte en ik hoop dat het je niet stoort dat ik er wat eigen ervaring doorheen heb gegooid. groetjes, Bea
carla

31-05-2005 10:55

hallo louise
ik las je verhaal.
je bent na het overlijden druk met alles te regelen voor de begrafenis.
en als dat achter de rug is.
word het stil.
jij blijft thuis. jeman aan het werk de kinderen naar school.
en dan het gemis van je moeder.
het niet meer met haar kunnen praten.
over van alles.
maar je mag je zielig en verdrietig voelen.
ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd.
groetjes carla11

rust

Louise

rakkertje

Bea

carla